Kirkjuritið - 01.12.1958, Blaðsíða 23

KIRKJURITIÐ
453
„Ó, hvað margur yrði sæll . . .“ o. s. frv. Broslegt, að menn
skuli ekki vita, að það er aðeins gamanmál, og þess vegna
hefir hún nokkurt gildi sem smellin fyndni.
Þegnskyldan hefir aldrei verið hugsuð sem nein skemmt-
un frekar en skólaskyldan. Og rétt væri að heyra það rök-
stutt, hvemig það getur verið meiri nauð og ósanngjarnara
að krefjast fárra mánaða skylduvinnu í þágu lands og lýðs
en áratuga lærdóms af öllum.
Er þegnskylda raunar nokkurs annars eðlis?
Verður um það deilt, að þetta land og þessi þjóð, — já,
þessi fámenna þjóð í hinu lítt nýtta landi þarfnast mikillar
vinnu. Og mætti ekki ýmsu þoka áleiðis með fárra mánaða
þegnskyldu allra, einu sinni á ævi þeirra, ef henni væri vel
stjórnað, hún vel skipulögð og henni beint að góðu marki?
Hitt efast vart margir um, að flestir hefðu gagn af þeirri
fórnarkvöð og aga, er henni fylgir, væri slíku rétt beitt. Ég
hygg líka, að þegnskyldan muni senn verða ákveðin í ein-
hverri mynd, ýmissa hluta vegna. Því er skylt að hugsa og
ræða málið.
Bari'S höfSinu viS steininn.
Á barnasamkomum sýni ég æfinlega, ef ég hefi tök á því,
ýmist fræðslumyndir (myndræmur), sem yfirleitt eru um
biblíuleg efni, eða einhverjar kvikmyndir. Þær eru fjölbreytt-
ari. Er þó ekki kostur nema á örfáum „trúarlegum“ mynd-
um, sem hér koma til mála, m. a. vegna þess, að þær mega
ekki vara nema 10—20 mínútur að jafnaði. Stundum vel ég
því myndir af íslenzku landslagi og þjóðháttum (Hornstranda-
myndina) og stöku sinnum hreina og beina gamanmynd.
Nú hefi ég orðið þess var, að til eru menn, sem hneykslast
hálfgert á þessu, — þótt fæstir þeirra eða engir muni vera í
mínu prestakalli. Þeir telja sem sagt, að hér sé oflangt gengið
í skemmtanaátt, en of lítið kennt af „hreinum og klárum
kristindómi“. Hver hefir sína skoðun, og skal ég ekki fara
dult með mína.