Kirkjuritið - 01.12.1958, Blaðsíða 10

440
KIRKJURITIÐ
anna við austanvert Miðjarðarhaf. Brandur reyndist þá, eins og oftar, ör-
uggur farkostur. Þess skal getið, að um borð voru flutt mörg erindi, mjög
fræðandi og góð, af sérfræðingi i málefnum Miðausturlanda.
Líbanon með sínum tignarlegu og fögru fjöllum og höfuðborg þess,
Beirut, birtist okkur árla morguns. Veðrið var dásamlegt og yfir öllu hvildi
friður og ró. Mér verður oft hugsað til þessarar kyrrlátu morgunstundar
—• oft hugsað til þessa yndisfagra lands, þegar fréttirnar hafa verið að
berast þaðan að undanförnu — um stjórnmálaerjur, látlausar óeirðir og
heiftarlega bardaga í Beirut og víðar. Ég sé i anda hásléttuna milli Lí-
banon og Antilíbanon, sem er dýrleg og frjósöm eins og aldingarðurinn
Eden, en i fjarska snævi krýndan tind hins fornfræga Hermons. En ég
minnist líka strangrar landamæravörzlu og hermanna með fram vegum.
Allt benti til, að litið mætti út af bera, til þess að upp úr syði. Idinar
fornfrægu rústir í Baalbek áttum við að fá að lita, en af hemaðarástæð-
um var slíkt ekki leyft.
Sýrland — Damaskus —- var næsti áfanginn. Borgin ævaforna —
Damaskus — tók á móti okkur, fögur og þekkileg. Glampandi sólskin og
stillilogn eins og annars staðar — en hæfilega heitt. Við reikuðum þar
um hina stórfenglegu Omayad-mosku, sem lika ber nafnið Jóhannesar-
moskan, því að höfuð Jóhannesar skirara á að vera þar grafið. Hér í þess-
ari mosku -— við gröf Saladins— vann Nasser embættiseið sinn i s. 1.
febrúarmánuði, er hann gerðist forseti Arabiska sambandslýðveldisins. —
Frá moskunni liverfum við til strœtisins, sem kallað hefir verið hiS beina,
en það kemur við sögu í sambandi við afturhvarf Páls postula. Stræti
þetta er nú yfirbyggð bazargata. Minnisstæð verður og kapella Ananíasar,
með frumstæðum og traustum múrum og altari, sem Páli er vigt. — Og
útsýnin yfir þessa merkilegu, fögru og stilhreinu borg, tók hug vom fang-
inn. — Frá Damaskus liggur leiðin suður til Amman. höfuðborgarinnar i
konungsrikinu Jórdaníu — um sýrlenzku eyðimörkina. Olfaldalestir, geit-
fénað og sauðahjarðir bar fyrir augu, tréplóga og traktora, sviðna eyði-
mörk, frjósama akra og víðáttumikið flatlendi, sem eitt sinn var kornforða-
búr Salómons konungs, og í fjarska — inn i Asíu — hrikaleg fjöll. En al-
staðar verður hér hið sama uppi á teningnum: Þar sem vatnið slær sinum
töfrasprota, verður úr Edens aldinlundur.
Við komum til Amman siðla dags, 13. okt. s. 1., og hafði ferðin frá
Damaskus gengið seint, lestin hægfara og víða stanzað vegna vegabréfa-
skoðunar og annars eftirlits, svo sem vænta má í löndum, þar sem tor-
tryggni og hernaðarandi eru mikils ráðandi. — Amman, sem eins og fyrr
getur er höfuðborg Jórdana, er að verða stór borg. Á dögum Jesú var