Kirkjuritið - 01.12.1958, Blaðsíða 34

Síra Björn Stefánsson
fv. prófastur.
F. 13. marz 1881, d. 10. nóv. 1958.
Fyrir 62 árum settumst við á
skólabekk í Latínuskólanum. Var
ég bekkjarbróðir þeirra bræðr-
anna, Björns og Eiriks frá Auð-
kúlu. Tókst með okkur vinátta,
sem aldrei hefir slitnað. Minnist
ég margra samverustunda og vina-
funda, svo að eðlilegt er, að í huga
mínum búi þessi orð: „Sárt sakna
ég þín; mjög varstu mér hugljúf-
ur.“ Minningar frá æskuárunum
geymi ég sem dýran fjársjóð i
þakklátu hjarta. Hið hlýja hand-
tak benti til þess, sem með góð-
um vini bjó.
1 dagfari hans og starfi sást það greinilega, að í foreldra-
heimkynnum hafði hann tekið á móti heillaríkum áhrifum.
Það heyrðist oft, að þeir Björn og Eiríkur voru frá þjóð-
kunnu prestsheimili. Foreldrar þeirra voru hin merku prests-
hjón, séra Stefán M. Jónsson og Þorbjörg Halldórsdóttir.
Minningarnar frá Auðkúlu sameinuðust ákvörðun æskumanns-
ins. Man ég hinn bjarta júnídag 1902, er við urðum stúd-
entar. Hugur okkar beindist í sömu átt. Af alhug stundaði
hann nám sitt og bjó sig undir prestsstarfið. Að loknu emb-
ættisprófi átti hann því láni að fagna að taka þátt í kristi-
legu stúdentamóti í Finnlandi. Varð hann þar aðnjótandi vekj-
andi áhrifa, og sá hina sönnu vegsemd, sem er í því fólgin,
að vera í þjónustu Drottins, að eiga hina játandi trú og segja
öðrum frá hinum sæla fögnuði. Með hjartanu er trúað, með
munninum er játað. Þá fylgir blessun starfi prestsins.
Séra Björn Stefánsson