Kirkjuritið - 01.10.1959, Síða 29

PISTLAR.
Flóttamannaárið.
Flóttamannavandamálið
eitthvert hryggilegasta og erf-
iðasta úrlausnarefni vorra
tíma. Það má heita nýtt af
inni, en hefir farið vaxandi
með hverju ári líkt og skriðu-
hlaup. I Evrópu einni er talið,
að séu nú að minnsta kosti
130.000 flóttamenn, sem eiga
i’aunar hvergi höfðu sínu að
að halla, fá.hvergi landvistar-
ieyfi, hafa ekki neina atvinnu,
hírast í svokölluðum „flótta-
búðum“, sem ekki geta kallazt
mannabústaðir, klæðast göml-
um gjafafötum og draga fram
iífið á matgjöfum. Reyndin
hefir orðið sú, að þótt tekizt
hafi að útvega mörgum flóttamönnum, sem enn eru í blóma
iifsins og í fullu fjöri, samastað og vinnu í hinum og þessum
iöndum, situr „úrgangurinn" á hakanum: börn og gamalmenni,
sJukir menn og örkumla og svo nokkrir ástvinir þeirra, sem
ekki geta til þess hugsað að yfirgefa þá í hörmungum þeirra.
°g eymd þessa fólks hrópar til Guðs og manna.
I Austurlöndum nær er ástandið verst í Palestínu. Þar sann-
aðist bókstaflega, að eins dauði er annars brauð. Þegar ísraels-
ríkið var stofnað 1946, voru Arabarnir víða hraktir út í eyði-
m°rkina. Og þar er ótrúlegur grúi, sem lifir og eykur kyn sxtt,
þótt næstum alla vanti þar allt til alls.
Ef ástandið getur verið verra en þar, sem nefnt hefir verið,