Kirkjuritið - 01.10.1959, Qupperneq 46

380
KIRKJUHITIÐ
orsaka gleði, sem fyllir allt húsið. Svarið við fagnaðarboðskap
Krists hlýtur að vera þetta: Ég varð glaður og þakklátur.
Starf og bœn.
í sjötta og seinasta lagi vil ég nefna starf og bæn. Það hefði
mátt nefna fyrst og seinást. Mikilvægi þess er aldrei ofmetið.
Því hér er skilyrði fyrir góðum árangri í hverju máli. Að byggja
upp kirkjuviku eða annað kristilegt starf, er eins og að byggja
hús. Til þess þarf mörg handtök. En hvað verður það starf
án bænar. — „Nema Drottinn haldi vörð, erfiða smiðirnir til
ónýtis.“
Kirkjuvikan útheimtir mikið starf. Þar sem notað er ákveðið
form, er undirbúningur í höndum 49 manna, sem skiptast í sjö
nefndir. Hver nefnd fær sitt verkefni.
Ég nefni sem dæmi að útbreiða og auglýsa vikuna, sjá ráð
til að mæta útgjöldum og annast fjárhaginn, velja söng og
hljómlist, fara í heimsóknir á heimilin, biðja fyrir starfinu og
fá aðra til þess.
Mikið af þessu annaðist framkvæmdastjórinn sjálfur hjá oss.
En í raun og veru á hann ekki að gera annað en skipuleggja
starfið og stjórna því. Ef hugsað er um árangurinn, er þörf á
að fá sem flesta í samstarf.
Kirkjuvikan margir kirkjudagar.
Ég tel rétt að reyna kirkjuvikur sem víðast. Þær hafa margt
sameiginlegt kirkjudögunum, en það fram yfir, að fólkið kem-
ur ekki einn dag, heldur fleiri daga í röð.
Skyldi það ekki verka öfugt? kynni einhver að spyrja. Gefst
ekki fólkið upp á því að koma dag eftir dag? Reynslan sýnir
hið gagnstæða. Gleðin yfir göngunni í hús Drottins vex með
hverjum degi. Þetta er sterkast við kirkjuvikuna.
Koman þangað prédikar sjálf. Hún segir: Komdu aftur!
Og hér býr ekki á bak við neitt mannaverk, heldur það afl,
sem ræður á himni og jörð, hið sama, sem lætur sólkerfin fara
sína braut, laufið vaxa á trjánum, og manninn lifa. Komist
andi mannsins í snertingu við þennan mátt, er hann andleg
vera, sem kemur til þess að nærast af brauði lífsins, eiga sam-
félag við Guð í húsi hans.