Kirkjuritið - 01.12.1962, Side 38

468
KIRKJURITIÐ
— Aðeins 16. Þrír eru liér í Þórsliöfn. Nú stendur fyrir dyr-
um að byggja nýja kirkju, og jafnskjótt og það liggur Ijóst
fyrir, livar kirkjan á að standa, verður liafizt lianda. Peningana
liöfum við.
— Prestarnir eru sextán, en livað eru kirkjurnar margar?
— Það eru margar kirkjur liér, ef tekið er tillit til þess, livað
fátt fólk er á eyjunum. Kirkjurnar eru 58, margar eru fremur
smáar — eða fyrir um 200 manns, en ýmsar em aftur stærri
eins og kirkjan í Þórshöfn, sem rúmar um 600 manns í sæti.
Hér eru fjölmargir sértrúarflokkar, sem liafa sína eigin sam-
komustaði. Fjölmennastir eru Bræðurnir, sem eru eiginlega
Baptistar, en það vilja þeir ekki heita.
— Þér prédikuðuð ekki yfir auðum bekkjum á sunnudag-
inn. Er kirkjusóknin alltaf svona góð?
— Já, kirkjurnar em vel sóttar liér, og það er meiri liætta
á, að söfnuðurinn þurfi sjálfur að messa yfir auðum prédikunar-
stól, en prestur yfir auðum bekkjum. Þegar vetur er gengiim í
garð, geta ófærð og illveður liamlað því, að prestur, sem gegnir
víðfeðmu kalli hér úti á byggðunum, komizt í annexíurnar á
liverjum sunnudegi. En fólkið kemur samt saman í kirkjunni,
og djáknarnir lesa því hin lieilögu orð.
— Þér vitið, að íslenzku kirkjurnar eru hálftómar — nema
á stórhátíðum.
— Hin kirkjulega lífssýn er fast rótgróin með færeysku þjóð-
inni, en þróunin miðar í sömu átt liér og annars staðar. Tæknin
rífur stoðirnar undan kirkjunni sem stofnun. Þegar ég var
drengur var sunnudagurinn lieilagur dagur í Færeyjum. Að
vísu er sunnudagurinn ennþá livíldardagur, en helgi hans hefur
raskazt með hinum nýja tíma.
— Hafa prestarnir hér þá samræmzt nýjum tíma og tekið
upp aukna félagslega aðstoð (social work) ?
— Nei, við liöldum okkur við hið kirkjulega starf. Að sönnu
styðja prestarnir eða beita sér fyrir því, að byggð séu sjómanna-
lieimili, barnalieimili og aðrar þær stofnanir, sem þörf er á að
rísi lxér í auknum mæli, en hin margflóknu sálfræðilegu vanda-
mál og sálarflækjur (komplexar) eru ekki svo mjög á döfinni
hér. Hjónaskilnaðir eru fátíðir, en síðustu árin hafa þeir þó
farið vaxandi. En það eru ekki sjómennirnir, sem eru að heim-
an mestan liluta ársins, sem skilja. Nei, þeirra hjónabönd eru