Kirkjuritið - 01.12.1962, Blaðsíða 40

470
KIRKJURITIÐ
— spuniingar föður míns — gleymdust, þar til tíð var að búast
til brottferðar. Þá rankaði ég við mér og náði að bera fram
þessa spurningu:
—- Hvers vegna urðuð þér prestur, prófastur Joensen?
— Ég fór á sjóinn liálfum mánuði eftir að ég fermdist, og
stundaði sjómennsku í mörg ár. Mér féll sjómennskan vel. En
þegar ég var tæplega þrítugur, varð snöggur endir á sjómanns-
lífi mínu. Ég varð veikur og lá rúmfastur í tvö ár. Þegar ég
hresstist, varð það ljóst, að ég var ekki lengur fær til neinnar
líkamlegrar viimu. Ég fór að lesa til stúdentsprófs, •— og það
leiddi til þessa.
„Om vi icke bliva naturbarn komma vi icke i himmelriket, ty de
religiösa hemligbeterna aro naturhemligheter. De trivdes icke i de
judiska templen, inen viil hos det fakunniga naturbarnet, som kande
med liljorna i Saron.“
Edith Södergran.
Umhyggja
Harry S. Truman fyrrverandi Bandaríkjaforseti segir svo frá:
Þegar Franklin D. Roosevelt andaðist snögglega 12. 4. 1945, var varafor-
setinn að sjálfsögðu óðara kvaddur til Hvíta hússins.
Frú Elanor Roosevelt tók á móti honum, lagði hendina á öxl hans og
mælti stillilega:
—- Harry, forsetinn er látinn.
Fyrst í stað kom ég ekki upp neinu orði, kveður Truman.
—- Er nokkuð, sem ég get gert fyrir yður? — gat ég loks spurt.
-— Getum við gert nokkuð fyrir þig? — spurði hún á móti. — Því að
nú er það þú„ sem átt við örðugleikana að etja.