Kirkjuritið - 01.11.1963, Blaðsíða 9

kirkj un itið
391
samur meðal margra frjálslyndra. En samstarfið var gott og
stundum gátum við staðið og snúið bökum saman eins og bræð-
ur í baráttu við sameiginlegan óvin: vantrú og veraldarliyggju;
þá sem litu á kirkjuna sem liðið lík, sem kominn væri tími til
að kasta rekunum á. Trúarlíf prests er svo persónubundið og
trúarskoðanir svo einstaklingshyggju báðar, að maður er ekki
bær að dæma bróður úr leik eða níða af lionum kristið nafn, þó
að liann boði fagnaðarerindið með öðrum bætti, láti trú sína
með öðrum orðum í ljós en vér sjálfir. Þvert á móti ber oss að
gleðjast yfir því að einhverjir ná til þeirra, sem vér náum ekki
til og brjóti þannig fagnaðarerindinu braut að ]tví marki, sem
vér nefnum sanna og rétta trú. Góð samvinna við þá embættis-
bræður, sem liugsa á annan veg en maður sjálfur, á að geta auk-
ið beilbrigði og öryggi trúarinnar. Einmitt með því að kynn-
ast kenningum annarra og setja sig inn í sjónarmið þeirra, verða
oss ljósari vorar eigin skoðanir og gildi þeirra fyrir sál og sam-
vizku vora gagnvart þeim boðskap, sem oss ber að flytja.
Þriðji ábrifavaldurinn í trúar- og starfslífi prestsins er heim-
ilið. Og lieimili prestsins hvílir að mestu á berðum prestskon-
unnar þar sem liann er störfum bundinn utan þess. 1 liinum
litlu söfnuðum til sjávar og sveita utan kauptúnanna er prests-
beimilið oft margvísleg miðstöð bvers konar menningarstarfs,
eins konar trúboðsstöð. Mæðir þá mjög á prestskonum, enda er
staða Jiennar ein sú erfiðasta á Islandi og miklar kröfur til henn-
ar gerðar. Minnist ég þess, er rætt var á kirkjufundi almennum
um fækkun prestakalla, að kona nokkur, fulltrúi á fundinum,
lýsti því yfir fyrir bönd safnaðar síns, að sveitamenn vildu alls
ekki afsala sér presti og þó enn síður prestskonunni. — Hjóna-
bandið er þjóðfélagsleg stofnun, ein liin elzta, bezta og nauðsyn-
iegasta bæði fyrir samfélagið í lieild svo og þá einstaklinga, sem
Uiynda það með sér. Því meiri ábyrgð sem einstaklingurinn ber
gagnvart umliverfi sínu og samferðamönnum á lífsleiðinni, því
öauðsynlegra er að hjónaband bans sé vel lieppnað. Og með
því að presturinn befur öðrum fremur mikið saman að sælda
við annað fólk, hefur bjónaband lians mikla þýðingu ekki að-
eins fyrir liann sjálfan, beldur og söfnuði lians. Makavali fylgir
úvallt mikill vandi. Árangurinn af starfi prestsins er oft og tíð-
um háður því vali. Ungur maður, sem ætlar sér að verða prest-
ur, skyldi |*ví fara varlega í þeim sökum og fela Guði forsjá