Kirkjuritið - 01.11.1963, Blaðsíða 3

Séra Þorgrímur SigurSsson:
Kristnilíf kennimannsins
Erindi flutt á norrœnum prestafélagsfundi í Noregi 1962
Heiðraða samkoma, norrænir embættisbræður, prestar og
prestskonur!
Ég lief þ ann heiður að bafa verið beðinn að flylja eriinli á
þessum fundi fyrir liönd íslenzkra presta. Undan þeirri beiðni
vildi ég ekki skorast, enda þótt ég yrði að t já mig á framandi
tungu, sem mér er ekki meira en svo tiltæk. Yona ég samt að
allir geti skilið skandinavisku mína og jafnvel Finnar fylgzt
með.
Efni máls míns lief ég ekki valið sjálfur heldur var mér það
í bendur fengið, fyrirfram ákveðið og orðað: „Præstens kristen-
liv“.
Ekki veit ég, hvernig þeir sem viðfangsefnið völdu, vilja að
með það sé farið, bvaða skilning þeir liafa lagt í liugtakið:
kristnilíf klerksins, en frá mínu eigin sjónarmiði er ekki aðeins
átt við trúarlífið sjálft, afstöðu prestsins til Guðs og guðsopin-
bernnarinnar, beldur og afstöðu lians sem kristins manns til
kennimannslegs starfs í kirkju Krists.
Ég mun því ekki fjalla um guðfræðiskoðanir eða mismun-
andi guðræknisviðborf frá trúfræðilegum, siðfræðilegum eða
beimspekilegum sjónarmiðum, heldur íbuga blátt áfram og
einfaldlega þá lielztu þætti, er því valda, að ungir menn gerast
prestar, og mestu ráða um það, liversu það tekst.
Þarflaust er að taka það fram, að erindi mitt ber ekki að
skoða sem vísindalegan fyrirlestur, beldur persónulegar atbuga-
semdir í prestaliópi út frá minni eigin og annarra reynslu og að
emliverju leyti með liliðsjón af íslenzkum aðstæðum. Mun ég
þá í fyrsta lagi fjalla um frumþættina í kristnilífi kennimanns-
Hts, þ. e. a. s. hin ýmislegu tilefni þess, að tekin er ákvörðun um
að búa sig undir prestsembætti. í öðru lagi verður drepið á liin
KlrkjuritiS — 25