Kirkjuritið - 01.11.1963, Blaðsíða 18

400
KI It KJ U1! 1 T11)
Hlekkirnir bresta ofj myrkrið hjaðnar. Og í leiftursýn opin-
berunarinnar skilur maðurinn eðli þeirrar trúar, sem honuni
bjó í grun:
Jesús er ekki aðeins bin dýrlega fyrirmynd. Hann lifði ekki
aðeins á sínum tíma og dó síðan og livarf eins og allir aðrir.
Enn þann dag í dag er liann liinn lifandi Drottinn. Mannsonur-
inn, sem lifði og gekk út í dauðann vor vegna. Sá, sem reistur
var upp af Guði og veitir oss einnig kraft upprisunnar.
Að Guð kemur til móts við oss í honum ....
Þetta liefur liaft úrslitaþýðingu fyrir mig:
Yissan um kærleika Krists sem lifandi raunveruleika, seW
ég á sjálfur kost á að finna til og öðlast samfélag við.
Ég lief oft verið Iialdinn efa. Og ég væri ekki hreinskilinn,
ef ég léti undir liöfuð leggjast að segja, að enn á ég í erfiðleikum
og get efast um fjölda margt. En ég Iield fast við vissuna uW
hinn lifandi Drottinn.
Ekki veit ég, livort ég trúi réttilega. En ég veit á hvern eg
trúi ....
Og það er mér nóg. (G. Á. íslenzkaði).