Kirkjuritið - 01.04.1964, Blaðsíða 5

Kirkjuritið - 01.04.1964, Blaðsíða 5
KIRKJURITIÐ 147 ur húsi á Hólum, eftir að herra Guðbrandur er lagstur í kör, og Slra Arngrímur lærði orðinn „officialis" á staðnum. Það eru hans fyrstu skáldalaun. Heilagra manna sögur byrja ekki ætíð á góða harninu. Skólagöngu Hallgríms er rift um sinn, og hann heldur til Dan- merkur til járnsmíðanáms. Hann hallmælir meistara sínum á kröft- ugn íslenzku, segir sagan, en svo vill til að Brynjólfur Sveinsson, síðar biskup, verður áheyrzla, tekur piltinn tali, og þau verða mála- ^°k, að Brynjólfur útvegar Hallgrími skólavist í fremsta latínu- skóla Kaupinhafnar, Frúarskóla, sem enn er við líði. í fjögur ár stundar hann þar nám með góðum árangri, við harðan aga. , hn þá hleypur enn snurða á hans lífsþráð. Nýr hópur herleiddra hlendinga kemur frá Barbaríinu til borgarinnar, og sumir þeirra 0rðnir blendnir í máli og trú, á tæpum tuttugu árum. Hallgrímur er ráðinn kennari þeirra. I hópnum er gift kona úr Vestmannaeyj- Uru, Guðríður Símonardóttir. Hallgrímur er 22 ára en Guðríður 38. hfeð þeim takast ástir, og þekkja allir þá sögu. Hallgrímur hættir narnt, og þau hverfa saman heim til Islands með vorskipi. Hallgrímur er ekki útlagi lengur, heldur í nokkurs konar banni ‘l Suðurnesjum næstu sjö ár. Hann á erfitt uppdráttar, stundum Sustukamaður, — á þó góða menn að. Sýslumaður er honum harð- Ur t horn að taka og miskunnarlaus, enda kennir á síðan nokkurr- ar beiskju í garð yfirvalda hjá Hallgrími. Það má víða lesa hans eiSm lífsreynslu úr skáldskap hans, þó dult fari. Þessi sjö ár eru uiikill reynslutími viðkvæms manns, sem er óvirtur og jafnvel sví- Vlftur af sumum þeim, sem hvorki ná honum í öxl að mannviti nje uiunnkostum. En Hallgrímur svarar fyrir sig. Hann brotnar ekki. brítugur að aldri fær Hallgrímur vígslu og veitingu fyrir Hvals- ucsprestakalli. Brynjólfur biskup kann að meta Hallgrím að verð- ^eikum, þó hann tyfti hann, og bregst honum aldrei. Er það mikil S'*fa fyrir þjóðina og sómi fyrir kirkjustjórn, að hinn strangi biskup ktynjólfur veitir Hallgrími vígslu, og gerir hann höfðinglega úr garði til hins nýja brauðs. En „allan fjandann vígja þeir", sagði hin 'araþunna vandlæting. Mjer kemur í hug: „Getur nokkuð gott 011110 frá Nazaret". Nú vænkast hagur síra Hallgríms, en Suður-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.