Kirkjuritið - 01.04.1964, Síða 31

KIRKJURITIÐ
173
grímsson í Ferðalok. Táknrænt fyrir ástaljóð Davíðs er lof-
kvæðið um Hallberu abbadís, sem hann leggur Laurentíusi
Hólabiskupi í munn:
Hver lieilög liugsun þín
er liinmeskt fórnarbál.
Öll Ijóðaljóðin mín
fá líf frá þinni sál.
Sjá, dýrðlings skarti skreytt
í skáldsins böll þú býrð.
Mér er sú vegsemd veitt
að vitna um þína dýrð.
EilífSartrúin
En alveg eins og jarðnesk ást bans var sönn og göfug, þannig
var einnig ást lians á Guði og Kristi einlæg og fölskvalaus. Hann
gat sagt klerkum og kirkju til syndanna, ef svo bar undir, en
þá aðeins af því, að liann þoldi ekki liræsni eða liégóma á helg-
um stað.
Ekki þarf annað en lesa sálm lians Á föstudaginn langa til að
skynja, hvað tilbeiðslueðli hans var ríkt og trúarkennd lians
djúp. Leitin að liinni hreinu fegurð og leitin að Guði, er það
ekki skylt livað öðru? Öll bans ljóð eru því að meira eða minna
leyti trúarleg. En kannske varð lionum það ekki fyllilega ljóst
fyrr en á seinni árum, að allt lians líf var pílagrímsins ganga og
leit — að Guði.
Þegar vér syngjum hinn óviðjafnanlega Krists-sálm hans:
Ég kveiki á kerturn mínum, sem lýkur með þessum orðum:
Frá þínum ástar-eldi
fá allir heimar ljós.,
þá getum vér gert oss í hugarlund, bvílíkt sálmaskáld bann liefði
getað orðið eins og Valdimar Briem ömmubróðir hans, og livílík
uiistök það voru að reyna ekki að fá liann til að taka sæti í
sálmabókarnefndinni, sem endurskoðaði sálmabók vora 1945.
^ era má, að bókin liefði þá auðgazt um marga gullfallega sálma.