Kirkjuritið - 01.06.1964, Blaðsíða 26

264
KiitKjunrriÐ
um dögum, hvað Jní á liinum virku. En þaft' mun hreinasti mis-
skilningur!
Þessi forsómun er vísbending og viðvörun til kirkjunnar.
Menn liennar mega livergi blunda á verðinum og eitt af því,
sem þeir verða að gæta er, að belgidagarnir séu ekki algjörlega
aflielgaðir. Og vaka yfir því að rödd kirkjunnar fái að lieyrast
á þeim vettvangi þar sein flestir ldusta.
Ég undirstrika hér það, sem ég nefndi ekki alls fyrir löngu,
að forráðamenn kirkjunnar þurfa nú þegar að hugsa fyrir þátt-
töku hennar í sjónvarpinu íslenzka, sem kemur ef til vill fyrr
en varir. Aðrir munu vart ryðja lienni þar til rúms.
Afrœktir helgidagar
Til eru fáeinir helgidagar, sem fólk notar til alls annars frek-
ar en sækja helgar tíðir, og kirkjan sjálf leggur einnig litla
rækt við nú orðið. Og þess vegna er réttast að hahla ekki í þá
lengur.
Ég veitti því eftirtekt að í sumum Jiéttbýlissöfnuðunum var
engin messa auglýst á aiinan í hvítasunnu. Reyndin er sú að
fólk er orðið Jieim degi afluiga, öðru vísi en sem frídegi. Saina
máli gegnir um uppstigningardag og skírdag. Þann síðast-
nefnda ætti aðeins að halda lielgan eftir kl. 18 eins og gerl var
liér áður. Hins vegar skyhli liert á ströngu helgiluddi föstudag-
inn langa, einkum fram yfir miðaftan.
Það verður að horfast í augu við J>á leiðu staðreynd, að ófáir
misnota einkum Jiá daga, sem ég nefndi til Jieirrar „gleði“, sein
er sízt af kristnum anda. Hvítasunnuferðir sumra ungmenna
eru skýrasta og eftirminnilegasta dæmið um J>að. Kirkjan ma
ekki ýta óbeint undir slík ólæti með Jiví að lialda dauðahaldi 1
helgidaga, sem eru það aðeins að nafni.
Betra að Jieimta ákveðnar að helgi hinna daganna sé haldin
sem hezt, a. m. k. ákveðinn liluti þeirra, svo sem frá 11 f. h. td
3 e. h. Eins og flestir munu vita, eru lielgidagar erlendra kirkna
yfirleitt færri en vorir, svo að liér er ekki farið fram á neitt, sein
stríðir gegn lögum og venjum kirkjunnar almennt. Hvað Jia
lielgum ritum. Enda standa orð Meistarans enn í fullu gildi: