Kirkjuritið - 01.06.1964, Blaðsíða 34

272
KIIiKJUIiITIÐ
og lióf sál sína til Guðs. Þogar hann kom aflnr til sjálfs sín, féll
Iiann á kné og flutti Guði lof og þökk. Síðan sneri liann sér að
bróður Masseo og mælti af óvenju miklum liita:
„Langar jiig til að vita j>að? Viltu vita livers vegna allir safn-
ast að mér? Viltu fá að vita hvers vegna allur heimurinn fetar
í fótspor mín? Þá skaltu lieyra að jiað er sakir Guðs liins liæsta,
Iivers augu livíla jafnt á góðum sem vondum. Því að þessi augu
lians hafa ekki uppgötvað neinn á meðal mannanna barna, sem
er anmari, gagnlausari og rneiri svndari en ég. 1 öllum heimin-
um hefur Guð ekki fundið nokkra einustu lítilmótlegri veru en
mig til jiess að koma í kring jieim undursamlegu fyrirætlunum,
sem hann hefur í huga að framkvæma. Þess vegna hefur liann
útvalið mig til {>ess með | >v f að gera liinum voldugu kinnroða
og smána tignir og völd heimsins og J)á fegnrð og speki, sem
liann liefur mest í hávegum. Til þess að allir verði að viður-
kenna að öll gáfa og livert fullkomið verk kemur frá hendi skap-
arans, en ekki liins skapaða, svo að enginn maður getur stært
sig gagnvart honum. Hver, sem vill hrósa sér, lirósi sér |>ví af
Drottni, því að hans er lofið og dýrðin að eilífu“.
Þetta auðmjúka svar, seni flutt var af óumræðilegum inni-
leika vakti bróður Masseo undrun og ótta og hann var full sann-
færður um að lieik Frans væri vissulega rótfastur í hinni sönnu
auðmýkt. Kristi sé lof og dýrð. Amen. (G. Á.).
V 1 S A
Eftirfarandi á frú Elinborg Pétursdóltir frá Víðivöllum aft' liafa kveð-
ið, er hún flutti út aó Sjávarborg og gekk síðast frá leiði manns síns, séra
Sigurðar Arnórssonar á Mælifelli. En um liann á Pétur prófastur að bafa
látið svo um mælt, þcgar Sigurður var sveinn bans, „að sér væri liulin su
gæfa, sem bvíldi á lierðum hans‘:.
Héðan flytja forlög stinn
flýr þó aldrei hugurinn,
kveð eg lik og legstað þinn
Iátni hjartans vinur iuinn.