Kirkjuritið - 01.06.1964, Blaðsíða 17

KIRKJUR ITIÐ
255
SkilaboSin til lians eru aðeins örfá orð: „Herra, sjá, sá, sem
]}ú elskar, er sjúkur“.
Þau fel a í sér allt, sein segja þarf. Og auðmýktin og lotningin
Setur enn snortið lijartað eftir allar þessar alflir.
Þn Jesús veitir þó ekki svar þegar í stað, með þeim liætti, sem
seskt er eftir, en segir aðeins: Þessi sótt er ekki til dauða, lield-
ur 'b'rð Guðs til eflingar. Guðs -sonurinn á að vegsamast fvrir
bana.
Hann dvelst enn eystra með lærisveinum sínum í tvo daga,
S|"ðan segir hann þeim á líkingamáli, að Lazarus sé sofnaður, og
]'V1 næst berain orðum, að liann sé dáinn. Nú skuli þeir fara
td Júden.
Skömmu eftir það, að þær Marta og María liöfðu sent hoð-
bera af stað eftir Jesú, tekur líf hróður þeirra að fjara út. Og
l'ann lineigir liöfði og skilur við. Systur hans loka augum lians.
''k lians er sveipað dánarlíni og samdægurs lagt í klettagröf.
argir eru við útförina, meðal annars Jerúsalems-búar, sem
attu aðeins stutta bæjarleið til Betaníu. Næstu daga koma einn-
vinir til þess að liugga systurnar eftir hróðurlátið, svo að aft-
111 _lllegi hirta í þessu sorgarhúsi.
A fjórða degi frá útförinni nálgast Jesús Betaníu og læri-
sveinar hans með li onum.
Þegar Marta fréttir það, bregður hún skjótt við og hraðar sér
til móts við hann.
Hver getur lýst þeim fundi? Þögult augnatillit Jesú boðar
m-tu liið sama sem móðurinni við Nainhorgarhlið: „Grát þú
' 'g1 • En Marta tjáir honum það, sein hefur verið undirstraum-
111 hugsana og tilfinninga þeirra systra beggja síðustu dagana:
”Herra, ef þú liefðir verið hér, væri bróðir minn ekki dáinn“.
Jg nu vaknar ný hugsun í sál liennar frammi fvrir Jesú, vold-
V®’ ttndursamleg. Loks, loksins er hann kominn. Hún heldur
a ram, og segir:
”En jafnvel nú veit ég, aS hvaS, sem þú hiSur GuS um, þaS
n,"n hann veiia þér“.
Þótt svona sé komið, |iótt Lazarus liafi þegar hvílt á fjórða
1 ag í gröf sinni, þá er Guði ekkert ómáttugt, og liann heyrir
bænir Jesú.
Meiri trú hefur Jesiís ef til vill ekki fundið í ísrael.