Kirkjuritið - 01.06.1964, Blaðsíða 33

Hversu bróðir Masseo hreytti því næstum
hæðilega að heil. Frans, að allir eltu hann á rörnl-
um og hvernig lieil. Frans svaraði því til, að
þetta væri heiminum til skammar, en Guði til
‘lýrðar.
(Cr „Fioretti“)
Eitt sinn dvöldust þeir heil. Frans og bróðir Masseo frá Mar-
tgnano í klaustri hjá Portincula. Var sá síðarnefndi stórlielgur
maður og andiega upplýstur og gæddur þeirri náð að tala manna
bezt nm það, sem Guði heyrir. Lagði heil. Frans fvrir þær sakir
mikla ást á hann.
Svo bar við dag nokkurn er heil. Frans var á lieimleið frá
bænargjörð sinni inni í skóginum, og var kominn alveg að skóg-
arjaðrinum, að fyrrnefndum hróður Masseo kom til lmgar að
ganga úr skugga um, livort liann væri nú jafn sannauðmjúkur
°g ætla mætti. Gekk hann því til móts við liann og mælti næst-
mn hæðnislega: „Hvers vegna einmitt á liælum þínum? Hvers
vegna einmitt á liælum þínum? Hvers vegna einmitt á hælum
þínum?“ Heil. Frans spurði þá: „Hvað átt þú við, bróðir
Masseo?“ Bróðir Masseo svaraði: „Mér er spurn livers vegna
ullur heimurinn eltir þig á röndum og Iivers vegna hvern ein-
asta mann virðist langa til að sjá þig, Iilusta á þig og lilýðnast
hér? Ekki ert þú svo fagur í útliti, þú ert enginn lærdómsmað-
Ur5 ekki heldur af háum stigum. Hvað getur því valdið Jiví að
allir fylgja þér?“
Þegar heil. Frans heyrði hann mæla þannig, gladdist hann í
anda, stóð langa stund þegjandi, lyfti ásjónu sinni mót hirnni