Kirkjuritið - 01.06.1964, Blaðsíða 15

Pétur Sigurgeirsson:
Djáknar og líknarsystur
Eitt af því, sem oss er inik.il þörf á aö koma í framkvæmd,
er að fá leikmenn í starf fyrir kirkjuna, — og ekki hvað sízt
fólk, sem getur gefið sig að líknarþjónustunni. — Postulunum
var fljótt auðskilið, að þeir gátu ekki einir gert það, sem kall-
aði að í frumkirkjunni, og þess vegna völdu þeir menn, sem
kjálpuðu þeim, og þeirra starfsemi var afar þýðingarmikil fyr-
rr vöxt og viðgang hinna fyrstu safnaða.
Hér í kirkju vorri hefur um nokkur ár starfað einn djákni,
Einar Einarsson í Grimsey, og reynslan af starfi lians er inikil
°g góð. Er inér vel kunnugt um, að starf lians hefur borið mik-
hin ávöxt nú þegar, og að söfnuðurinn í Grimsey er þakklátur
fyrir þjónustu hans. — Biskup landsins, herra Sigurbjörn Ein-
arsson, samdi reglugerð fyrir störf djákna um leið og liann
vígði Einar, sem ekki aðeins á við Grímsey heldur gæti átt
við hvar á landinu sem vera skal, þar sem um svipaðar að-
stasður cr að ræða. — Þá lít ég svo á, að í þéttbýlinu sé ekki
rninni þörf fyrir djákna, sem aðstoða prestinn við sunnudaga-
skóla- og æskulýðsstarf. -— Og við hinar stærri kirkjur þyrfti
einnig að starfa líknarsystir, kona, sein gæti farið í hús, þar
seni sjúklingar og gamalt fólk þarf á hjálp að lialda, og lieim-
ilisfólkið liefur ekki aðstöðu til að veita. — Verkefnin af þessu
tæi eru mikil, og það er vissulega í verkahring safnaðanna að
iáta þetta mál til sín taka. — Beini ég þessu atriði sérstaklega lil
sóknarnefndanna, livort jiær vilji ekki taka þetta til athug-
Ullar. Líknarsvstir þyrfti lielzt að vera hjúkrunarkona eða á
annan liátt menntuð til starfa að hjúkrunar- og líknarmálum.
~ Stétt leikmanna, skipuð djáknum og líknarsystrum, liefur
•nikið verkefni, sem bíður úrlausnar.