Kirkjuritið - 01.01.1966, Qupperneq 22

16
KIItKJURITIÐ
stundum 50 ár eða meira þangað til vaknaða fólkið, „fluttist
safnaða sinna“, fór að starfa þar að ýmsu safnaðarstarfi. — Yér
Islendingar búum víða við þau tímamót, megum ekki vera of
bráðlátir. Ábyrgðin er þar mikil lijá prestum og þroskuðum
trúmönnum ölluni.
Leikmannastarf að kristnum málum öllum þarf að stórauk-
ast um land allt, einnig við guðsþjónustur, og vonandi erum
vér á þeirri leið víðar en í Reykjavík og fáeinum kaupstöðum.
Það er ágætt að vera „vænn maður og velviljaður kirkju
sinni“, en vanti mann trúarlega reynslu, eða „liafi aldrei lært
9. kaflann í Helgakveri með lijartanu“, verður „safnaðarstarf“
þeirra ekki annað en hrófatildur, livort sem prestur eða með-
lijálpari eiga hlut að máli.
En sem sagt: Kristur er kominn að dyrum vorum.
Bjóðum liann velkominn í lijörtu vor.
Bæn bílstjórans
Drottinn, lát ferð mína heppnast. Losa mig við þá blekkingu, að það sé
allt undir mér einum komið. Vertu mér hjálpsamur á veginum og veit
mér þá hugarró, sem veitir mest öryggi, ef háska ber að höndum.
Vak þú yfir þvi að ég stofni ekki til óþarfa áhættu! Gef að ég geti verið
öðrum bílstjórum til fyrirmyndar, ekki aðeins í því að hlýða umferðar-
reglunum út í æsar, heldur einnig með því að sýna sérstaka tillitssemi.
Drottinn, varðveit mig frá því að binda mig á líkan hátt við bilinn og
fortiðarmenn við hjáguði sína, svo að ég færi ekki forgengilegum hé-
góma of dýrar fórnir. Kenn þú mér að gæta þess, að töfrar hraðans
geta aldrei orðið sambærilegir við þá hamingjutilfinningu, sem ég nýt,
þegar ég að nýju get hafið huga minn til himins, eftir að hafa ekið
heilum vagni í hlaðið, og án þess að valda náunganum nokkrum miska.
Amen.
(Úr blaðinu: Sænsk Biltíðindi.)