Kirkjuritið - 01.01.1966, Page 24

18
KIHKJUBITIÐ
framt að halda uppi nokkurri menningarlegri reisn í hinum
dreifð’u byggðum.
Auðvitað veit ég vel, að menning er rúmt liugtak, — má á
ýmsa vegu skilgreina og getur margt í sér falið, — m. a. allt
það, sem hér er talið, og þó í enn ríkara mæli viðlilítandi
menntunarskilyrði, lieilbrigðisþjónustu, og viðleitni til upp-
byggjandi félagslífs og lieilbrigðra skemmtanaliátta.
En menning er þó fyrst og fremst fólgin í innra lífi, tileinkun
andlegra verðmæta, túlkun og sköpun. Já, menning er það, sem
raunverulega er maimbætandi, -— allt þetta, sem fegrar lífið og
fær því nýjan ljóma, — allt þaö, sem eflir mennskuna, — lyftir
okkur upp yfir Ijótleikann, er svo víða leynist og svo auðveld-
lega dregur okkur niður, ef við erum ekki vel á verði, — já, ef
við eiguin ekki lilut að lifandi, vakandi menningarlífi.
Hér í okkar byggðarlagi er auðvitað ýmislegt, er undir þetta
má flokka, en ég leyfi mér að lialda því fram að það sem hér
er gert á vegum kirkjunnar sé ekki óverulegur þáttur þess, —
og liefi ég þá ekki sízt í liuga kirkjukórinn og starf lians, er
m. a. ber uppi þessa samkomu.
Já, liér í kirkjunni er tilraun gerð til persónulegrar túlk-
unar í tali, tónlist og söng, — ekki aðeins nú í kvöld, sérhver
guðsþjónusta er, auk alls annars, tilraun til þess.
Vafalítið mætti fá þetta allt saman miklu fágaðra og full-
komnara með því að taka slíkt efni bara upp á segulband fyrir
sunnan og spila liér — eða lilusta á það í útvarp, — og sumir
segja líka, að þetta sé miklu þægilegra og betra. En ef þetta
yrði allra viðliorf, þannig að helgistundirnar liér undir lieima-
fenginni forystu legðusl af, þá liygg ég að sannast mundi, að
lífið allt yrði liér ennþá miklu lágtimbraðra og fátæklegra.
E. t. v. má færa fyrir því fjárliagsleg eða hagfræðileg rök, að
það mundi borga sig, — að leggja liinar dreifðu byggðir niður
í enn ríkara mæli en orðið er, (alveg eins og liægt er að lialda
því fram, að naumast taki því að vera að bagsa við að lialda
uppi sérstakri menningu á Islandi yfirleitt), — en ég lít svo á,
að liinar dreifðu byggðir liafi vissu þjóðernislegu og menningar-
legu lilutverki að gegna, — en í því sambandi verða menn þó að
gera sér alveg ljóst, að þessu hlutverki fá þær þó því aðeins
valdið, að það sé stutt og rækt, — áliugi sýndur því, sem til
raunverulegra lieilla horfir.-------