Kirkjuritið - 01.01.1966, Page 26

20
KIRKJURITIÐ
ekki lifað í sambýli án gagnkvæms tillits. Það er fáránlegt
livernig undanfarna áratugi hefur oft verið rætt uni „austur“
og „vestur“ sem tvær algjörar andstæður. Eilíflega ósættan-
lega mannlieima. Öllum mátti þó vera ljóst af sögunni að þess-
ar andstæðu þjóðfylkingar mundu vitandi og óvitandi leita
æ meiri samræmingar og vaxandi tengsla. Það þurfti ekki að
fara lengra aftur í tímann en til frönsku stjórnarbyltingarinn-
ar til að sjá svart á hvítu, að bylting er aldrei ævarandi ástand
og að andstæðar þjómálaskoðanir liafa áhrif livor á aðra með
tímanum. Ríkjasamstæður eru lieldur engin eilífðarfyrirbæri.
Fátt er valtara.
Engum dylst að bilið milli vestrænna þjóða og sovézkra er
farið að brúast. Viðræður og margliáttuð samskipti aukast ár-
lega. Blint hatur rofnar smátt og smátt fyrir skini skilningsins.
Engin von er til að fullur skilningur, livað þá einlægt sam-
starf takist á svipstundu. Kristnir menn hafa verið klofnir í
andstæðar fylkingar öldum saman. Látið sér meira umhugað
um að gæta ágreiningsins en liins sameiginlega, sem að sjálf-
sögðu var alltaf miklu mikilvægara og nauðsynlegra. Loks er
samt svo komið að þeim fer dagfjölgandi, sem finnst það sjálf-
sagt og aðkallandi að öll kirkjufélög liafi meiri og minni sam-
bönd og samtök sín á milli. Það sé ekkert þakkarvert hvort
lieldur af páfum né leikmönnum að sjá það og vinna að því.
Aðeins opin augu og bláköld skylda.
Hitt fer líka að vera æ viðurkenndara að það er ekki ein-
vörðungu ókristilegt beldur ómannlegt að telja nokkurn mann
réttdræpan, þótt liann liafi lífsskoðanir eða krefjist þjóðfélags-
skipunar, sem öðrum fellur ekki í geð. Og sú blekking verður
fyrr eða síðar kveðin í kútinn að stríð geti leyst deilur eða
varðveitt friðinn. Þess eru engin dæmi í veraldarsögunni.
Þrátt fyrir allt roðar sá bjarmi, sem boðar bróðerni mann-
anna, tindana.
Listir geta ekki komiS í sta8 trúarbragSa
Þetta verður að segjast eins og er, þótt sumir láti svo í veðri
vaka að listirnar bafi ásamt vísindunum leyst trúarbrögðin af
liólmi. Það bryddir ærið oft á þeirri lijátrú hér og annars