Kirkjuritið - 01.01.1966, Qupperneq 31

KIRK JURITIÐ 25
Veit nokkur okkar, liversu mikill hluti sparisjóðsvaxtanna
ians kemur frá fjárfestingu í Harlem eða Bedford-Stuyvesant-
asteignunum, þessum grenjum þar sem ofsagróði fæst með því
troða mannverum saman, þéttar en nokkur leið væri að
tfoða skepnum, ef þær ættu að halda lífi? Veit nokkur, hversu
tfikill hluti af tekjum kirkjunnar lians kemur frá svona upp-
sprettum?
V i3 skulum láta Suðurríkin eiga sig í bili — hver okkar hefur
sPurt sjálfan sig, hversu mikið af manngildiskennd hans og
Persónustolti stafar af því einu, að hann er ekki svartur? Og
"ersu mikið af negraliræðslu okkar stafar af þeirri óljósu
'utund, að niðurlæging þeirra hefur fengið samþykki okkar, og
að þeir eru að heimta af okkur það, sem við liöfum tekið frá
Peim fyrir stolt okkar?
Það var ekki til að lialda sýningu á het ju, livorki sem sögu-
egn staðreynd né okkur til eftirhreytni, að ég samdi þetta
eikrit lieldur til að varpa ljósi á liið illa. Hið góða og hið illa
ekki tveir klefar, heldur tveir þættir í viðskiptum manna.
netjan í leikritinu, Von Berg fursti, er handtekinn í misgrip-
lnn af nazískum „kynþáttasérfræðingi“. Hann kemur inn í
yarðhaldssal inn með stolt sitt yfir að vera mannúðarinnar
juegin, því hann hefur flúið Austurríki, tign sína og forréttindi,
teldur en tillieyra stétt sem kúgar fólk.
Ekkert af öllum þeim liryllingi, sem liann verður hér áhorf-
andi að, kemur honum raunverulega á óvart -— hér er ekkert
engur bannað, og það hefur liann lengi vitað. En það, sem
^ann uppgötvar á þessum stað, er hans eigin samsekt við öflin
Sem hann fyrirlítur, hans eigin meðfædda ást á frænda sínum
*em er raunverulega orsök þess sem áður var almenn sektar-
ennd, sem sé hans eigin leynda gleði og léttir yfir því að þegar
aEt kemur til alls þá er liann ekki Gyðingur og lionum verður
ekki tortímt.
Mikið er gert úr sektinni nú á dögum, meira að segja ýmsar
RÓðar skrýtlur. Frjálslyndi er nú talið vera svar við sektinni, og
sálarfræðin liefur haft mikla atvinnu af að eyða sektarkennd;
Eirkjurnar eru ekki lengur vissar um, að hin aldagamla áherzla
Peirra á sekt mannsins liafi ekki óafvitandi verið orsök tauga-
Veiklunar, sem jafnvel brýzt fram í ofbeldi. Bómversk-kaþólska
kirkjan hefur nú rétt nýlega ákveðið að létta sektinni fyrir