Kirkjuritið - 01.12.1968, Blaðsíða 5

KIRKJURITIÐ
467
«Barn er oss fætt, sonur er oss gefinn.“ En þeim var og ljóst
þetta, sem enn stendur í einu guðspjallanna og þar er haft
eftir Jesú sjálfum: „Áður en Abraham varð til, er ég“ (Jóh.
8,58). Ef þetta væri aðeins kenning postulanna, mundu margir
fara um liana kurteislegum orðum, en bæta svo við, að þeir
hefðu auðvitað verið börn síns tíma í liugsunarhætti. En hið
einkennilega er, að fortilvera Krists er ekki aðeins postulleg
kenning lieldur var hún eitt af því, sem Kristur sjálfur var
sér meðvitandi um, þá er liann var kominn á þroskaaldur.
Brá því er ekki unt að komast. Kristur talar ekki sjálfur um
fæðingu sína. Hann segir: „Ég er kominn“ eða „Ég var sendur.“
— „Gjör þú mig dýrðlegan, faðir,“ segir hann „hjá þér með
þeirri dýrð, sem ég hafði hjá þér áður en heimurinn var til.“
Og svo eru þessi ummæli hans sem ég hefi þegar minnt á og
ávallt vekja undrun vora, er vér athugum þetta: „Áður en
Abraham varð til, er ég.“
Ef fá á nokkra meiningu út iir þessum orðum, vinir mínir,
þá liljóta þau að fela í sér persónulega fortilveru. Þér getið
ekki útlistað þau þann veg, að hér sé átt við það, að sonurinn
hafi æfinlega verið til fyrir hugsun Guðs. Og minnist þess, að
það var livorki Pétur né Páll, sem sagði þessi orð, né heldur
Jóhannes, lærisveinninn, sem liann elskaði, lieldur var það
Kristur sjálfur, og N. tm. segir, að liann hafi verið sannleik-
urinn.
I dag langar mig til að reyna að sýna yður, hvað fólgið er
1 þeirri kenningu. Mig langar til að leitast við að gera yður
Ijóst, að æðsti fögnuður jólaliátíðarinnar er fólginn í því, að
'eita lienni viðtöku. Mig langar að sýna yður, hversu mjög
hún snertir allt það, sem dýpst er og háleitast í fagnaðarboð-
8kapnum, allt það, sem hrifið liefir lijörtun og gerbreytt lífi
°tölulegra þúsunda meðal mannkynsins.
En áður en ég fer út í það, verð ég að drepa á eitt atriði.
kar er um dálítið vandamál að ræða og það snertir sjálfan
jólaboðskapinn. Yar Kristur sér þessarar fortilveru meðvit-
andi? Mmidi hann eftir þeirri tilveru sinni, þá er hann var
harn? Þegar hami lék sér sem barn á strætunum í Nazaret, var
honum þá ljóst, að liann liafði lifað í dýrð áður? Ég liygg
að vér finnum það allir, að slík meðvitund um fortilveru hlyti
a® gera allan hinn töfrandi einfaldleik og unaðslegu fegurð