Kirkjuritið - 01.12.1968, Side 14

476
K I n KJ Ult I T 1 I)
Haraldur las guðfræði við Hafnarliáskóla og útskrifaðist
Jiaðan 29 ára. Kynnti sér síðan prestslegt starf í Jtrjá niánuði
og enn var liann við framhaldsnám í Þýzkalandi og Englandi
í um það bil ár.
Haustið 1897 réði stjórn Hins íslenzka biblíufélags Harald
til að vinna að nýrri þýðingu Gamla Testamentisins, en Halh
grímur biskup hafði þá ldeypt af stokkunum endurskoðun
allra hinna eldri biblíuþýðinga.
Er skemmst frá því að segja, að Haraldur vann niest að þessu
verki og flest það bezta, sem af því leiddi var honum að
þakka. Hann var lærðastur nefndarmanna á þessu sviði og
lielgaði starfinu lengstan tíma. Enginn var honum nákva'in-
ari. Og aðeins Þórhallur Bjarnason, þá forstöðumaður Presta-
skólans, honum viðlíka málhagur.
Þótt Haraldur liefði ekki annað afrekað hefði Jietta, sein
fyrst aflaði lionum orðstírs, orðið honum óbrotgjarn minnis-
varði.
Haraldur Níelsson var settur kennari við Prestaskólann 1909
og skipaður guðfræðiprófessor við Háskóla Islands, Jiegar
hann var stofnsettur tveim árurn síðar. Hélt Jiví embætti til
dánardægurs. Var tvisvar kosinn rektor.
Um kennslu prófessors Haralds er aðeins einn dómur okkar,
sem hennar nutum. Hún var frábær. Þekking hans var djúp-
stæð og yfirgripsmikil. Ekkert skorti á skýrleikann, né vísinda-
lega nákvæmni. Og Jiar, sent raunar alls staðar annars staðar
var liann lifandi og gneistandi. En gætti orðalaust liæfdegs
aga. Virðing lians var sjálfgefin. Hann bar svo með sér höfð-
ingsháttinn.
Hann og Stefán skólameistari koma mér fyrst í hug sern
afburðakennarar. Báðir vöktu áhuga á efninu og komu ölhnn
nemendum til góðs skilnings. Og Jieir kenndu alltaf fyrir opH'
um gluggum og beindu huganum til víðsýnis og sannleiksleitai'-
Þótt liáskólafræðsla Haralds væri rómuð að verðleikum °?
mjög í metum höfð, vildi svo kaldhæðnislega til að hann
kenndi aldrei þá námsgrein í guðfræðideildinni, sem hann
sjálfur óx mest af í augum aljijóðar og sem óbeinlínis mótaði
svo alla nemendur hans að prestastéttin hefur að Jiví búið i
hálfa öld. Það er vafalaust hægt að telja á fingrum annarrai