Kirkjuritið - 01.12.1968, Síða 32

494
KIRKJURITIÐ
þeim, sem við tökum að okkur sjúka og deyjandi á götunni-
Venjulegir spítalar taka ekki við þeim, um það er ekki að
ræða. Þeir eiga ekki í annað hús að venda en í þetta sjúkra-
skýli.
•— Og deyja þar flestir?
— Um það bil helmingurinn.
— Og liinir?
— Við reynum að lappa upp á þá. Og sendum þá síðan
aniiáð bvort heirn í þorpin, liafi þeir þaðan komið, eða reyn-
um að útvega þeim vinnu, séu þeir vinnufærir.
— Svo ykkur tekst þá að bjarga um það bil helmingnunn
og veita liinum að deyja á mannsæmandi liátt?
— Þeir deyja með fögru móti. Hjá okkur er hvorki um
stéttamismun né trúaraðgreiningu að ræða. Allir deyja liver
við annars lilið. Þarna em kristnir menn, hindúar, múhameðs-
trúarmenn, þeir eru perluvinir. Það er yndislegt að liorfa upP
á eitt, sem nú er að gerast á Indlandi. Ég á við að konur af
æðstu stigum taka að sér þjónustu í sjúkraskýlinu, á barna-
heimili lamaðra og fatlaðra og holdsveikrahælinu. Þetta er
allt utanstéttafólk — sem aðrir mega ekki við koma. Samt er
ekki það þrælsverk til, sem þær vinna ekki fyrir það. 1 Cal-
cutta einni eru 9,000 holdsveikissjúklingar, sem við vitjunr
meira og minna í lækningaskyni. Sérmenntaðar systur á þessu
sviði fara í ákveðin hverfi og þar em lijálparstöðvar, sem
fólk leitar til úr öllum áttum. Og okkur liefur tekist að hjarga
mörgum ineð því að gjöra þá allieila, Guði sé lof. Það undur-
samlegasta — þótt það láti hræðilega í eyrum, — er livað
sjúklingatalan hjá okkur hefur farið síhækkandi.
— Hvað eigið þér við?
— Það vom svo fjölmargir, sem leyndu veiki sinni. Fyrr
en þá að þeir voru langt leiddir, og þá er afar lítið liægt að
gera til úrbóta. En nú koma menn með veikina á fruinstig1
og okkur tekst að lækna þá á einu eða tveim ámm.
— Stundið þið þessa boldsveikissjúklinga þá beima, eða
takið þið þá á hælið?
— Nei, þeir bafast við í fátækraliverfinu. Innan um buia
beilbrigðu. ÖUu er saman blandað. Það befur ekki verið um
neins konar einangmnarmöguleika að ræða. En nú hefur
ríkisstjórnin útlilutað mér landspildu ])ar sem við ætlum að