Kirkjuritið - 01.12.1968, Blaðsíða 38

Kirkjuritið - 01.12.1968, Blaðsíða 38
500 IvlRKJURITIÐ sögðu kröfur til réttinda, frelsis og lífsgæfu engu síð’ur en eig- andi lians. En til frekari skilnings skal liér strax getið aðalefnisins í Filemonsbréfi. Þræll að nafni Onesímus, en það þýðir gagnlegur eða nyl- samlegur, hefur strokið frá þessum liöfðingja vini Páls, seni býr í Kolossuborg í Grikklandi. Þrællinn liefur flækst alla leið til Rómaborgar. Aðstaða lians öll lilýtur að liafa verið ægileg, erfið og liættuleg. Fjöldi fólks liafði það beinlínis fyrir atvinnu að bafa liend- ur í hári strokuþræla og senda þá í böndum heim til sín, auðvitað gegn góðri borgun. Þrælaeigendur voru yfirleitt efna- menn, sem gátu borgað fyrir greiðann. Viðtökurnar voru í flestum tilfellum óttalegar. Húðstrýk- ingar og bvers konar pyndingar voru taldar sjálfsögð refsing strokuþrælum til lianda. Og stundum voru þeir beinlínis tekn- ir af lífi og þá oftast krossfestir öðrum til viðvörunar, en þeim sjálfum til liáðungar og kvalar. Strokuþrælar fóru því að sjálfsögðu huldu Iiöfði og dvöldu helzt í úthverfum borga innan um alls konar skríl og glæpa- menn. Einhvern veginn liefur Onesimus komist í samband við Pál og gerist kristinn. Minnir það á þá staðreynd að liinir fyrstu kristnu menn voru margir úr liópi liins ófrjálsa fólks, og fundu þeir efalaust öðrum betur þann anda samúðar, frelsis og kær- leika, sem þaðan streymdi. Það lýsir þó Páli ljómandi vel, að hann vill ekki dylja liann, heldur senda bann heim til búsbónda síns. Ber þar sjálfsagt margt til, en ]>að fyrst, að lög niæltu svo fyrir, að strokuþræll skyldi sendur lieim. En það mun þ° meira bafa ráðið um þá ákvörðun Páls, að liann þekkir eig- andann, veit að hann er orðinn kristinn og treystir bonuin til lilns bezta. Hann vill gera hann að brautryðjanda og fruni- gróða þess, sem koma skal, láta þennan vin sinn, sem vafa- laust er áberandi maður, verða þá fyrirmynd, sem sýni og sanni, Iivernig kristinn maður taki heimsendum þræli sínum- Enda mun þetta liafa boriö ávöxt furðu fljótt, ekki leið a löngu þangað til formlegt og lögákvæðið þrælaliald var ur sögunni í þessum löndum, sem fyrst urðu kristin við Miðjarðar-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.