Kirkjuritið - 01.04.1969, Blaðsíða 6

148
KIBKJUKITIÐ
Um þelta lielil ég að hægt sé að vera sammála en samt tökuin
við ekki uiidir, livers vegna ekki?
Listrænan söng og safnaðarsöng er ekki liægt að sameina
og liggja til þess margar ástæður. Fjórraddaður söngur verður
að teljast til listræns söngs og þá liggur laglínan venjulega
á sviði, sem flestum er óeðlilegt að syngja á, auk þess, sei»
listrænn söngur er til þess að lilusta á og njóta í þögn. Við
mundum tæplega telja það til kurteisi ef álieyrendur á tón-
leikum tækju undir með þeim, sem tónlistina flytja, en þa»
væri nokkurn veginn samliljóða því að taka undir með fjór-
rödduðum sálmasöng frá kirkjukórnum, því við verðum að
gera ráð fyrir að kórinn hafi æft sínar fjórar raddir og se
umhugað að skila sínu hlutverki vel og svo gagn verði að. E»
hér stangast ýmislegt á. Orgelið flytur sömu raddirnar og kór
inn syngur og því nýtur röddin sín ekki, kórinn getur hvorki
,,intonerað“ né myndað ,,fraseringar“ vegna þess að tónni»»
í orgelinu er á vissan liátt ,,starr“, eða dauður, þ. e. a. s. getur
ekki fylgt sveiflum raddarinnar og það leiðir af sér, að all»r
tilraunir kórsins til „núanseringa“ — eða tilbrigða í sö»?
koma ekki til skila.
Dr. Páll Isólfsson sagði einhvern tíma við mig, „vitanleg*1
hlýtur almennur einraddaður safnaðarsöngur að verða liefð
hér, eins og annars staðar“ og mun Sigfús Einarsson liafa láti^
sömu skoðun í Ijós. Enda liefur það vafalaust vakað fyrir þei»*
frændum, þegar þeir tóku saman efni og undirhjuggu preid'
un sálmasöngbókarinnar, að liana væri liægt að nota til saf»'
aðarsöngs, því sálmalögin í henni eru „harmoníseruð“, eð11
hljómsett, frekar en útsett til listræns flutnings, og þetta v»r
þeim báðum dr. Páli og Sigfúsi full ljóst. Hins vegar geng11
þeir þannig frá þessum lögum, að hvaða kirkjukór sem værl
gæti ráðið við þau í fjórrödduðum söng, eins og venjan var 8®
flytja þau og er raunar enn. En það þýðir, að mínu viti,
laglínan liggur of hátt fyrir liinn venjulega kirkjugest, þvJ
erfitt er og raunar ómögulegt, eins og ég sagði í uppliafi, a‘^
sameina í eitt listrænan tónlistarflutning og almennan saf»'
aðarsöng. Því lief ég tekið það ráð, að lækka lögin og láta
kórinn syngja þau einrödduð.
En til livers er þá kórinn? vilja vafalaust margir spyrj;l'
Kórinn gegnir vissulega stóru hlutverki í guðsþjónustunni °'&