Kirkjuritið - 01.04.1969, Blaðsíða 19

KIRKJUIÍITIÐ
161
Bv
°ru;
yggir maður traust sitt og bjartsýni á jiví, að heilsan sé
Ef
fíg Og allur ytri liagur nianns tryggður?
svo er, jiá er lieilsa mín og hagsæld minn guð, því það'
q lVerjum manni guð, sem liann treystir og byggir líf sitt á.
I ® l)egar sá guS, sem maður treystir og byggir líf sitt á, bregzt
|U. er ekkert eftir, jiá er ekkert að leita eða flýja. Orðin
'l’.' JÍð og yður mun gefast“ eru úr Fjallræðunni og í niðurlagi
Jallraeðunnar talar Jesús um jiað tvennt að byggja á bjargi
j ® að byggja á sandi: Sá byggir á bjargi, sem heyrir orð
°g breytir eftir J)eim. Hans orð eru bjargið, sem bifast
b þótt steypiregn komi og beljandi flóð og stormar.
I lðjið og yður mun gefast. Það má byggja á þessum orðum,
j ?Ut’ bvert annað orð verður marklaust. Það má byggja á
llni l)egar allt lirynur — og aldrei fremur en þá.
g. u<1’ sem ég á eftir, Jiegar allt er misst, það er sannur Guð.
j ’ Seitl ekki bregzt mér, þótt allt bregðist, sem lífið gefur,
ejU."| er Guð í raun. Og við liann get ég talað, þegar bvergi
j j hlalp að fá. Hann get ég beðið, og lianu svarar liverri bæn.
<‘t' r- 1 ^esit nafoi og Jesú trú er í sjálfri sér gjöf, „lykill
^ a3 Drottins náð“. Jafnt fyrir því, þótt þær óskir, sem
0] ,Ul ^ann að láta í ljós í bæn sinni, séu ekki uppfylltar.
essun bænarinnar er ekki fólgin í því að fá livern óskalista
• ydtan, beldur í því að tengjast Guði í von og trausti.
Þólt ekkert annað fái’ ég
í auðmýkt lijartans má ég
í von og trausti tengjast þér.
nekkert annað“, vonin, traustið, sem liann gefur í
j, :111k er allt.
siiifllllnitr geðlæknir enskur segir: ,Af öllum heilbrigðisráð-
°,r ,"tUnn, sem liamla gegn sálrænum truflunum, jiunglyndi
kjj.j 11111 binum dapurlegu afleiðingum af sálarangist, tel ég
fremsta þá að temja sér þá einföldu venju að biðjast
séu f'dlyrðir liann, að orðin „biðja og yður mun gefast“,
erfi^i . y^oislaust í gildi, og aldrei eins ótvírætt og jiegar
En 1131 sleðja að. Og fjöldi lækna mundi taka undir þetta.
s'o er jiað spurningin, bvort ég get haldið Guði föstum
b ÞeUa’
b*&inr