Kirkjuritið - 01.04.1969, Blaðsíða 16

158
KIRKJURITIÐ
liafi átt við' guSveldisstofnun Gyðinga, er hann ræddi ulO
musterið. Hann átti að lireinsa, já meira að segja að leysíl
liana upp og reisa aðra í hennar stað. 1 stað lögmálsins kaeuú
þjónusta sáttargerðarinnar. Það var verk Krists með dauða
lians og upprisu.
Hver þessara skýringaraðferða er rétt, fæst seint úr skoriú’
Menn velja og liafna eftir sálarþroska og lestrarlagi. SögniJ1>
sem notuð er í frásögninni egeiró, þýðir bæði reisi upp °&
byggi. Menn geta því með góðri samvizku haldið áfram í aldir
enn að deila um merkingu liins tvíræða orðs. Menn geta lík11
eytt ævinni í að færa rök að því, hvaða musteri Kristur liafi lltr
við, livort það liafi verið það, sem Iíerodes lét gera, nú eð;j
Zerubbabels, nú eða þá mannslíkami, eins og Páll postid1
virðist oft gera. Eitt er víst, hið guðivígða vald á jörðiu111
taldi orð Krists dauðasynd. Þau voru notuð t. þ. a. daUU11
hann til dauða, notuð t. þ. a. verja Guð almáttugan fyrir
syni sínum Jesú Kristi.
Nú, þá er mitt að velja. Ég trúi því ekki, að Kristur haÚ
verið að liorfa á múrsteinana í hleðslu musterisins, þegar haU11
skar að hjarta svívirðan, sem á þessum stað fór fram. Ér
held, að í liuga lians liafi niðað orðin, sem í 7. kafla Jerei»j11
standa: „Bætið hreytni yðar og gjörðir; þá mun eg láta yður
búa á þessum stað. Reiðið yður ekki á lygatal, er menn segja’
Þetta er musteri Jalive, musteri Jalive, musteri Jalive. En d
þér bætið breytni yðar og gjörðir alvarlega, ef þér iðkið réh'
læti í þrætum manna á milli, undirokið ekki útlending3;
munaðarleysingja og ekkjur, og úthellið ekki saklausu blóðj
á þessum stað, og eltið ekki aðra guði — yður til tjóns, þ11
vil eg láta yður búa á þessum stað, í landinu, sem ég g3^
feðrum yðar, frá eilífð til eilífðar.
Sjá, þér reiðið yður á lygaræður, sem ekki eru til nokkuu
gagns. Er ekki svo: stela, myrða, drýgja liór, sverja meinsíBrJ’
færa Baal reykelsisfórnir og elta aðra guði, er þér ekki þekk'
ið? k)g síðan komið þér og gangið fram fyrir mig í þessu húsk
sem kennt er við nafn mitt, og segið: Oss er borgið, til þesS
síðan að nýju að fremja allar þessar svívirðingar. Er þá h1,s
þetta, sem kennt er við nafn mitt, orðið að ræningjabseh 1
augum yðar.,( Já, eg lít svo á — segir Jalive. Farið til bústaðs1
míns í Síló, þar sem eg forðum daga lét nafn mitt húa, °<í