Kirkjuritið - 01.04.1969, Blaðsíða 17

KIItKJUniTIÐ 159
®Jaið, hvernig ég lief farið nieð hann fyrir sakir illsku míns
sraels. Og þar eð þér nú hafið framið öll þessi verk — segir
lve — og eigi hlýtt, þótt eg liafi talað til yðar seint og
n<‘ttnna, og eigi svarað, þótt eg liafi kallað á yður, þá ætla
^ að fara með liúsið, sem kennt er við nafn mitt og þér
. ^s*ið á, og staðinn, sem eg hef gefið yður og feðrum yðar,
6108 °S eg fór með Síló.“
^ag finnst mér þetta undiraldan, reiði Krists sprottin af
sjá alla þá varaþjónustu, er þarna fór fram, sjá öll þau
Kí að
'°littenni, er þarna gengu um krossandi, bugtandi en þó
,e liarðlaest hjörtu. Guðdóminum var ekki kropið nema af
^ttdarniennsku, Guð átti að kitla til ánægjubross með því að
p ''’tti'a fyrir hann kerti, með því að sarga liöfuð af dýrum
,'r*i bann. Þar með væri allt fengið. Þar með hefði maður-
>Htt ge
at|iafn;
Sert skyldu sína. Þar með gæti hann gengið á ný út til
a sinna, gengið út í forarpollinn til svínsins.
alv 60 ilessu verður musteri aldrei guðivígður staður. Mér er
^ eg sania, hver tákn eru borin þar inn, musteri vígist ekki
stað 11 ^latt’ Þa® þarf til þess að það verði að guðivígðum
aj. ^ sláandi hjörtu manna, lifandi lijörtu manna, sem geisla
á h lrtU °S gle<h, af því að Kristur Jesús á þar bústað inni,
''et lr a^tarr’ er maðurinn krýpur við í öllu sínu lífi. Yegvísir
ttr * 111Uste,'i manna orðið — aldrei annað. Musteri er aldrei
tttt - 0ti Sert’ heldur lijörtum sem boðskapur Krists streymir
llt hl athafnanna, út lil lífsins, er við hrærumst í. Gleym-
r( . ‘>Vl ekki, að musterið fagra, sem forsvarsmenn Guðs höfðu
að l'onuni til dýrðar, var svo yfirfullt af liræsni og liroka,
l ' a er Kristur kom þar inn, þá þekkti liann enginn, og
l ;9r hann talaði, rifu menn klæði sín í vandlætingu og
j'í'uðu: GuSlast, guSlast.
vjg er er því svar mitt: Vissulega lield ég, að Kristur liafi átt
lian - llf en ekki liúsið, sem liann stóð í. Ég trúi því, að
)lroj_ se enn að hrópa til okkar og biðja okkur að leggja af
reis. ^ ?kkar °g liræsni, fara burt með þau úr helgidómnum,
8t®an musteri úr lifandi lijörtum, lifa sem Kristivígt
h'..‘ verður aldrei skuldugur þjónn okkar, aldrei, liversu
Sl>tti] Ura^ar sem kirkjur okkar verða, ahlrei, þó við náðar-
°klc C^ast höldum til kirkju 5 til 10 sinnum á ævinni. Þafi er
<l' gerast verkfœri hans, en ekki hans okkar.