Kirkjuritið - 01.04.1969, Blaðsíða 37

KIRKJURITIÐ
179
sj*e.*r* a’ að sem flestir finni þessa leiS, því aldrei hefur
j"piinannáttiírinn verið meiri og aldrei hefur máttur eyði-
SSuigarinnar verið meiri en einmitt nú. Valið stendur á
h lífs og dauða. Von okkar er nú sú ein, að maðurinn
0ti taefileika sína, þá er guð gaf lionum í öndverðu. Að af
jv^ihd sinni dragi hann ályktanir af reynslu aldanna og liugar-
hans dugi svo liann átti sig á sköpunarmætti sínum, og
' fleggingarmætti sínum.
|( . rsakir flestra styrjalda, og einnig að mestu orsakir spennu
^^stjórnmálanna í dag, má rekja til mismunandi lífs-
®löðu fólks, hins mikla munar á auðlegð og fátækt. Sama
8®gja um spennu og átök innan livers þjóðfélags.
Htá
í*Vl nia segja, að grundvallarvandamál og viðfangsefni þjóða
e,*nsins í dag sé að draga úr þessum mismun. Ég tel að
lllegur árangur á þessu sviði sé grundvallarskilyrði þess
j . ^’hhir verði tryggður um alla lieimsbyggðina, því enn
].. 1,1 fjölmennir þjóðflokkar í örbirgð og líta öfundar- og
j . ^naraugum til liinna ríku þjóða. En sá er mismunur
1 . löar og fornaldar að nauðsyn á tilfærslu fjármuna frá
að i'1U ríkn hl liinna fátæku er nú viðurkennd og unnið er
að jafna bilið en það gengur of liægt.
f-.,ldnifarir meðal hinna fátæku verða að vera svo örar að
fj. 10 verði þeirra vart, svo það öðlist vonir, trú á framtíðina.
ekl - ^æst starfa, allt að einu marki, en vinnur
j hvert gegn öðru.
jj^ lei,agri Ritningu er okkur sagt, að við eigum að elska
0]^j_ &ann eins og okkur sjálf, livorki meira né minna en jafnt
gej/u sjálfum. Af þessari ástæðu ber okluir skylda til að
f at gaum að þjáningum meðbræðra okkar meðal hinna
. a‘ku þjóða. Þrátt fy rir atburði síðustu ára erum við enn
Ue a^ víkustu þjóða lxeims. Því ber oss að láta hluta fjár-
Ujj .3 ^l^kar þessu fólki í té. Með því erum við ekki ein-
le gI.8 a® vinna guðsþakkarverk á fátæku fólki, við erum að
að ,JU f,-am okkar skerf til tryggingar lieimsfriðar, og þar með
j,a trv8gja framtíðarvelferð barna okkar. Það er ekki síður
V,ri1U,naniá! liiima ríku en þeirra fátæku, að friður lialdist.
kefst U - m ekkl sker^a h'fskjör okkar, en þegar hagvöxtur
eigS; ker á landi að nýju, sem við vonum að verði fljótlega,
1 við að leggja fátæku þjóðunum til hluta af honum.