Kirkjuritið - 01.04.1969, Blaðsíða 10

152
KIRKJURITIÐ
utanríkismál og innri styrkleika, trúnaðartraust; Hósea uti1
trúfesti og elskusemi. Þeir voru menn samtíðar sinnar. ÞeU-
voru á kafi, ef svo mætti segja, í vandainálum samtíðarinnar-
Hér er ekki tími til þess að taka mörg dæmi. Eitt enn skul'
um við skoða. Það eru Davíðssálmar. Þar sjáum við kannski
skýrast, hversu ómissandi Gamla tetamentið er, og hversU
krists-reynslan þarf á dýpt og vídd trúarreynslu Gamla testa-
mentisins að halda. Þeir eru að vísu ekki jafn aðgengilegir og
frekast yrði á kosið í Biblíu okkar; en þar kemur skýr1
fram liin djúpa reynsla þjáningar. En það er þjáningin ein
og nauðin sem gerir manninum kleift að skilja til lilítar dýp1
Guðs náðar.
Sjálfur Jesús leitaði til þeirra þegar honum fannst skyndi'
lega í örvæntingu augnabliksins sem Guð hefði yfirgefi^
hann: Guð minn, Guð minn, liví liefur þú yfirgefið mig?
lirópaði liann og fór með hendingar úr 22. Davíðssálmi.
Þessi fáu dæmi verða að nægja. Tíminn er þrotinn. En
lokuin verður að minna á það að guðfræðina verður fyrst og
fremst að miða við nútíðina, líðandi stund. Trúin er líf. 08
líf hennar er nútíðarlíf. Hiin er lífsgrunnur okkar í lífsbaráttu
líðandi stundar með óvissu framtíðarinnar fyrir augum °S
með syndir fortíðarinnar að baki. Trúin er það nýtízkuleg'
asta sem til er. Hún fellur aldrei úr tízku. En jafnframt eí
hún gefin. Og gjöf trúarinnar berzt okkur með margvísleg11
móti. Guð gefur okkur trúna og vonina kannski helzt í sálar'
baráttunni. Jobshók — ef hún er lesin öll í senn og síðaU
rýnd — Jobsbók þannig lesin er kannski einhver stórfeng'
legasti vitnisburðurinn um trúna sem stenzt árásir efaseind'
anna. Það er þetta sem það merkir, að Biblían er Guðs or&
hún er orð Guðs til okkar. Gamla testamentið er djúpiu-
undirstaðan; og þar eru einnig tindarnir. Ég hef augu nnJ1
til fjallanna, segir í sálminum. Trúarlíf okkar dýpkar og Þ61
reisn ef við með fögnuði ausum vatni lir lindum lijálpræðisins-