Kirkjuritið - 01.04.1969, Blaðsíða 18

KIRKJ URITIÐ
160
Ykkur finust þetta kannske fávísleg orð. Þá það, en nieð
mér hrópa milljónir sveltandi manna, meðan við troðum a
mat, meðan við þurfum lækna t. |). a. lialda hjartamaskínunn1
gangandi vegna offitu. Með mér lirópa milljónir, sem við
rekum í opinber sláturhús, sem við köllum stríð. Meðan a
þessu stendur löbbum við okkur í kirkjur, dottum þar í reyk'
elsisilmi við skin fagurra kerta, tárfellandi af hrifningu yfir
lofsöngvum og fagurgala manna, sem við greiðum fyrir að
tala við Guð fyrir okkur, manna, sem við greiðum fyrir að
segja okkur, livað Guð sé yfir sig hrifinn af okkur. Meða11
á þessari kirkjugöngu stendur nötrar liúsið af lirópum þeirra
sem með lygum liafa verið blektir út í kviksyndi lífsátunna1-
Já, það er syndgað og logið, beðið og fórnfært, allt í sama
potti. Hræddur er ég um það, að fúnar reynist margar stiga'
rimarnar, sem við kaupum okkur á sunnudagsmorgnum fynr
25 krónurnar okkar í liimnastigann.
Ö . A’
Við erum efni í musterisstein, en til þess þurfum við a°
rétta Ivristi stjórnvölinn í öllu okkar lífi. Lífið hér á jörða
og Guðstrú okkar lilýtur alltaf að endurspegla livort annað-
Ef svo er ekki, nú þá er þörf nýrrar musterishreinsunar, þÖ1^
á, að Kristnr komi í helgidómana með svipu sína.
Dr. theul. Sigurbjörn Einarsson, biskup:
Telji'8 þér, (i'i) sá tnaSur, sem er illa haldinn af
ofurþunga hversdagslífsins, í fjárhagsör'öugleikum,
veikindum eöa af öörum ástœöum,
megi skilyröislaust byggja á oröunum
Biöjiö og yöur mun gefast?
Svar var á þessa leið:
Já, alveg skilyrðislaust.
Ef orð og fyrirlieit Drottins væru ekki gild, þegar sund1'1
lokast og þessi heimur bregzt, þá væru þau aldrei í gihh-
A liverju byggir maður yfirleitt?