Kirkjuritið - 01.04.1969, Blaðsíða 44

386
K 11! KJ UR IT! D
Þegar menn, sem ekkert þekkja til þessa, neita því skil'
yrðislanst, að þetta sé annaö en þvaður og ímyndanir, þá ferst
þeim eins og blindfæddum manni, sem ekki tæki trúanlefd
það, sem honum væri sannast sagt um heiminn af sjáand'
manni.
DœgurtíSir
Fyrr og síðar liafa tíðkast alls konar lielgisiðir og guðþjónustH'
form. Dansað var fyrir sáttmálsörkinni á dögum Davíðs kon*
ungs, spilað og sungið á mörg hljóðfæri og á ýmsa veg®?
Bacchusarhátíðum fylgdi margvíslegur gleðskapur. Inna'1
kristninnar er og hefur verið margbreytilegur tíðasöngur.
Sjálfsagt að kristnir álmgamenn laði unga og gamla til
gefa fagnaðarerindinu gaum, eins og unnt er.
Allar tíðir eru til þess ætlaðar að syngja Guði nýjan söng-
En eins og margir iiafa bent á, skyldi ekki nefna neinar
„popp“messur. Mönnum ætti að vefjast tunga um tönn a®
gera það hliðstætt eða jafngilt „lieilagri messu“, en svo nefna
ýmsir venjulegar guðsþjónustur í sömu andránni. Ég læt jner
nægja sjálft messulieitið.
Það er og sannað með orðinu dægurtíðir, að íslenzkt heitl
er þegar fyrir hendi á tilraunum Æskulýðsráðs og fleiri mann®
í þá átt að fá æskulýðinn til að syngja sínar nýju tíðir.
Meðan þær eru enn á tilraunastigi, virðist heppilegra a*
láta dægurtíðirnar fara fram í safnaðarheimilum, þar seI11
þau eru til staðar.
Þá finnst mér, sem öllum sé varla nægilega Ijóst að boðuni’1'
fræðslan um Krist og kenningu hans, er meginþáttur okkar
tíða. Og af því að fremur lítil þekking á Nýjatestamentinl,,
hvað þá Biblíunni í heild, er óneitanlega eitt einkenni þessara
tíma, liggur í augum uppi, að einhverjir sem fróðari eru ungl'
ingunum um þau efni, þyrftu að eiga ríka hlutdeild í þel111
dægurtíðum, sem hér eru á dagskrá, og gegna þar leiðbeH1'
ingastörfum.
Margir tala þannig að þeir geti engan fróðleik sótt til okkar
prestanna í kristilegum efnum. Mæla þeir þar digrast, eins °g
oftar, sem einna sjaldnast hafa á okkur lilustað. Þetta e*
enginn sleggjudómur. Ég veit livað ég syng.