Kirkjuritið - 01.04.1969, Blaðsíða 42

184
KIRKJURITIÐ
Er það þetta, sem koma á?
Vandinn væri ekki allur leystur í vestrænum heimi, þótt
kirkjan væri gjörsamlega brotin niður og kristindómurinö
bannfærður. Það þarf ekki lengra að leita en í annað Morgun-
blað til að rökstyðja þá fullyrðingu.
Þriðjndaginn 1. apríl þ. á. birtist þar frásögn dr. Eugene
Loebl fyrrum ráðherra í kommúnistastjórn Tékkóslóvakíu-
Hann er að segja frá meðferðinni á sér af hálfu flokksbræðra
sinna, eftir að þeim þóknaðist að taka liann fastan og saka
liann um flokkssvik og landráð. Hann taldi allar ásakanir á
Iiendur sér rakalausar álygar. En þegar hann gekkst ekki með
góðu við ákæruatriðunum var liann meðhöndlaður á þann
bátt, sem að lialdi kom: „Að lokum játaði ég á mig alla
bugsanlega glæpi. Það flökraði ekki lengur að mér að taka
framburð minn aftur síðar; í sannleika sagt fann ég hvorki til
blygðunar né iðrunar yfir því að ég var að ljúga.“ Hann slapp
með lífstíðar fangelsi. Sá dómur var kveðinn upp 1952, en
þá bafði Loebl þegar sætt pyntingum í þrjú ár.
Þar kom að liann var sýknaður og hlaut upprisu æm. Nú
kemst bann svo að orði:
„Ég finn til sektar, að ég skybli ekki liafa þann styrk til að
bera að geta þolað þetta. Ég get ekki réttlætt mig á neinn
liátt og ég hygg, að aldrei nokkurn tíma geti ég fyrirgefið mér
að ég skyldi láta bugast.
Játning mín var á engan liátt sprottin af sálrænum ástæðum-
þunglyndi eða geðveilu. Ég var mér meðvitandi um það sem
ég gerði. Ég var í alla staði eðlilegur og eins og ég átti að mér
að vera •— ef frá er skilin sú staðreynd, aS ég var fyrir lang<*
löngu liættur að vera manneskja. (Leturbr. mín, G. Á.).“
Ég viðurkenni hiklaust að margskonar pyntingar og hrylh'
legir glæpir liafa fyrr og síðar verið framdir af einstaka kirkj-
unnar mönnum. Það er nóg að nefna galdrabrennurnar. En
enginn lifandi maður, sem nokkra þekkingu befur á N. T-
getur látið sér til bugar koma að þeir verði með nokkru móti
raktir til álirifa Krists, né réttlættir sem ólijákvæmilegt meðal
til að koma á kristnu þjóðfélagi.
Kjarni kristindómsins felur í sér vernd einstaklingsins. Og