Kirkjuritið - 01.04.1973, Blaðsíða 15

SPJALL
finnst svo margt þar, sem nauðsyn-
legt er að vita, en kemur ekki fram
í kennslubókinni né í kennslunni.
— Hefir þá verið bœtt úr því i
Kennaraskólanum?
S|öfn: Já, — það er gert. -— Þegar
ég miða við sjálfa mig hygg ég, að
börn þoli að fá að vita meir og bet-
ur um ýmislegt. Það er töluð of mikil
tœpitunga, — kennslan ekki nógu
eðlileg og raunsœ.
Gunnar: — Ég hygg að sumir kenn.
arar kenni kristinfrœði af hálfgerðri
nauðung og vilji komast frá þessari
kennslu á sem auðveldastan hátt.
Ýmsar ófagrar sögur hefir maður
heyrt af slíkri kennslu.
— Við höfum nú heyrt þetta líka,
en höfum einnig talað við skólastjóra
og kennara og þeir segja, að kennar-
ar, sem taka þessa kennslu að sér,
beri yfirleitt virðingu fyrir henni.
Gunnar: — Miðað við þá þekkingu,
sem kennari hefir, er hann útskrifast
ór kennaraskóla, þá getur hann samt
varla gert greinarmun á lögmáli og
fagnaðarerindi. — Ég álít að öll
kennslan eigi þó að miða við þennan
greinarmun. Ég geri mér þó grein fyr-
ir því, að í barnaskóla miðast kennsl-
an við biblíusögur, en í gagnfrœða-
skóla þarf að taka þetta öðrum tök-
um. Ég hygg, að ýmsir, sem ég hefi
kynnst i skólanum, viti ekki mikið í
þessum efnum, þegar þeir útskrifast.
— Þegar þið talið um fegrun á
efninu, þykir ykkur þá, að kennslan
í barnaskólanum hafi miðað við það,
að gjöra ykkur að „góðmennum" —
eða hvað?
Sjöfn: — Fá mann til að tárfella af
öllu.
— Tárfella!
Sjöfn: — Já, þetta var einhvern
veginn gert svo viðkvœmt, fannst
mér-------
Kolbrún: — Þetta var nú tekið eins
og það stóð í bókinni.
Gunnar: — Það er komið inn hjá
börnunum þessari verkaréttlœtingu,
13