Kirkjuritið - 01.04.1973, Blaðsíða 83

errnanna og hertoga, ekki aðeins
Qegn Tyrkjum, heidur gegn djöflun-
Urn og völdum helvítis. En ef þú gjör-
|r pað ekki, hvað stoðaði þig þó, þótt
Pu gjörðir öll undur og tókn allra heil-
u9ra, ynnir ó öllum Tyrkjum og yrðir
0 sekur fundinn sem einn þeirra, sem
efðu ekki hirt um nauðþurft náunga
S|ns og þv; syndgað gegn kœrleikan-
, m' ^v' Qð Kristur mun ekki spyrja
'9 þess á efsta degi, hve mikið þú
a ir beðið fyrir sjálfum þér, fastað,
,0^elgifarir, gjört þetta eða hitt,
ur hve mikið þú hafir gjört öðr-
m 9ott, hinum smœrstu.
^u eru vafalaust meðal hinna
;mœstu einnig þeir, sem eru staddir
syndum og andlegri örbirgð, fang-
VeS' °9 neyð. Gœttu því að. Þau góðu
r < sem vér höfum sjálfir kosið oss,
^einast að sjálfum oss, svo að vér
^' aðeins eigin gagns og sálu-
nla I301”- boðorð Guðs knýja oss til
*Unga vors, til þess að vér verðum
sá|e'kS' V'ð ^að °^rum að gagni til
f U iáJPar, eins og Kristur bað ekki
rnei^ ^ einum a krossinum, heldur
p fyrir oss/ þegar hann sagði:
ekk' 'u fyrir9ef Þeim, því að þeir vita
vér'’ oTVa^ i36'1" gjöra." Eins verðum
get Q L^'^'a lnver fyrir öðrum. Af því
ill U,r nver maður vitað, að rógberar,
aðr09^ menn °9 beir, sem fyrirlíta
serr,0 6^U rangsnúninn og illur lýður,
sern ?iUrir e^ki annað en smána þá,
er d' Sir œttU °ð biðia fyrir' En9'nn
ntitt Soi<i<inn ' þennan löst en ein-
ver|^ 9eir' sem vinna mörg eigin góð-
°9 Ijóma og njóta virðingar
brevtQ Sai<ir fagurrar og frábœrrar
verkani s'nr|ar og margs konar góð-
17. Þetta boðorð hefur ennþá miklu
œðra verk að andlegum skilningi, er
felur í sér allt eðli mannsins. Þá verð-
ur að vita, að sabbat kallast á hebr-
esku hvíld eða tóm (Feier), af því að
Guð hvíldist hinn sjöunda dag af öllu
verki sínu, er hann hafði gjört, I. Mós.
2. Þess vegna bauð hann einnig, að
vér skyldum halda hvíldardaginn heil-
agan og hœtta verkum vorum, sem
vér vinnum á hinum sex dögum. Þess-
um sabbat hefur nú verið breytt í
sunnudag, og hinir dagarnir nefnast
virkir. Sunnudagurinn nefnist hvíldar-
dagur eða helgidagur. Guð gœfi, að
ekki vœri annar helgidagur í kristn.
inni en sunnudagurinn og allir Maríu-
dagar og helgramanna vœru fluttir
á sunnudaginn. Þá hyrfu margar ó-
dygðir fyrir verki hinna virku daga,
og löndin yrðu ekki eins fátœk og út-
sogin. En nú er oss íþyngt með
mörgum helgidögum, sálum, líköm-
um og eignum til tjóns, og vœri margt
um það að segja. Þessi hvíld eða tóm
frá verkum er tvenns konar, líkamleg
og andleg. Því er þetta boðorð skilið
á tvo vegu. Líkamshvíldin er sú, sem
áður er sagt, að vér leggjum niður
handverk vort eða vinnu til þess að
koma saman í kirkju, vera við messu,
heyra orð Guðs og biðja saman í ein-
drœgni. Þetta er líkamshvíld og ekki
fyrirskipuð kristnum mönnum hér eft-
ir, eins og postulinn segir í Kól. 2:
„Látið engan skuldbinda yður við
neinn hvíldardag, því að þetta er að-
eins skuggi þess, sem koma á." En nú
er sannleikurinn kominn fram, að all-
ir dagar eru einnig hvíldardagar, eins
og Jesaja segir i 66. kap.: „Það mun
verða hver hvíldardagurinn við ann-
81