Kirkjuritið - 01.04.1973, Blaðsíða 85

oft fyrir tilstilii hins vonda svo fim-
le9ar, háfleygar og geðþekkar, að
PQð er ekki á fceri manns að st|órna
s®r á vegi slnum. Hann verður að
s ePpa höndum og fótum og fela sig
st|órn Guðs og treysta ekki skynsemi
Slnni, eins og Jeremía segir: „Drott-
e9 veit, að vegir mannsins eru
f ' á hans valdi." Það sannaðist,
e9Qr ísraelsmenn fóru úr Egypta-
9egnum eyðimörkina, þar sem
6 ' VQr vegur, fœða, drykkur, eða
nt varf. Þess vegna fór Guð fyrir
eirn, á daginn í björtu skýi, á nótt-
n,njj elástólpa, gaf þeim himnabrauð
sk' varðveitti klœði þeirra og
v,°' sv° að þau slitnuðu ekki, eins og
v^r iesum í bókum Móse. Því biðjum
sy1- ^°mi þitt ríki," svo að þú
el|frnir oss og ekki vér sjálfir. Því að
vo ' °SS ááskalegra en skynsemi
r r °9 vilii. Og þetta er œðsta og
jnrSta _verk Guðs í oss og bezta cef-
ge^f'n ' að iðta °f vorum verkum: að
Vji.a ei<i<i gaum að skynseminni og
Guð'nU'm' ^ata ^au Þagna og fela sig
1 í öllum hlutum, einkum þeim,
^andlegir eru og glœstir.
h0| , , ^v' nœst kemur œfing (ögun)
fýs SknS, áeyða hina grófu, illu
verfi ^6SS' k°ma a hvíld og friði' ff000
Um ver að deyða og sefa með
Urr) Um' Voi<um og vinnu. Og þá lœr-
eiq Ver< kve mii<iá °g hvers vegna vér
mi§Um að fasta, vaka eða vinna. Því
0QuUr margir blindir, sem iðka
Vinnn' Vort sem er fasta, vökur eða
það*3, fe^na Þess eins, að þeir telja
því Veri< °9 þeir vinni með
rjúkq 'k mii<iiiar verðskuldunar. Því
þessu giora svo mikið af
að þeir vinna sér tjón á llk-
ama sínum og vitsmunum. Ennþá
miklu blindaðri eru þeir, sem miða
föstuna ekki aðeins við magn og
lengd eins og hinir, heldur einnig við
fœðuna. Þeir telja það miklu meira
virðis, ef þeir eta ekki kjöt, egg eða
smjör. Enn eru þeir, sem haga föst-
unni eftir dýrðlingunum og velja eftir
dögum, einn miðvikudag, annar laug
ardag, einn dag heilagrar Barböru,
annar dag heilags Sebasttans o.s.frv.
Allir leita þeir aðeins verksins í föst-
unni. Þegar þeir hafa lokið því, þykj-
ast þeir hafa gjört vel. Ég minnist ekki
á, að sumir fasta þannig, að þeir
drekka sig drukkna, að sumir fasta
með svo miklu fiskáti og annarri
fœðu, að þeir kœmust miklu nœr því
með því að eta kjöt, egg og smjör og
nceðu auk þess betri árangri af föst-
unni, því að þess konar fasta er ekki
fasta, heldur er það að smána föst-
una og Guð. Því fellst ég á, að hver
maður velji sér dag, fœðu og svið
(föstunnar) eins og hann vill, og láti
hann ekki við það sitja, heldur hafi gát
á holdinu. Að því skapi, sem það er
fíkið og óstýrlátt, leggi hann á sig
föstu, vökur og erfiði, og ekki meira,
þótt fyrirskipað hafi páfi, kirkja, bisk-
up, skriftafaðir eða hver sem er. Því
að enginn miði fösturnar, vökurnar
eða erfiðið við fœðuna, magnið eða
dagana, heldur skal œtíð fara eftir
rýrnun eða vexti hinnar holdlegu fýsn-
ar og mótþróa, þv! að föstur, vökur
og erfiði eru sett til þess eins að
deyða það og sefa. Vœri þessi fýsn
ekki, vœri át jafn gott og fasta, svefn
jafn góður og vaka, iðjuleysi jafn gott
og erfiði, hvert öðru jafn gott og eng-
inn munur.
83