Kirkjuritið - 01.04.1973, Page 70

og harðlega gegn hjónaskilnuðum og
róðlagði prestum sínum að vigja ekki
saman í hjónaband þó, sem hefðu
skilið meðan maki vœri ó lífi, enda
þótt landslög leyfi. Menn eru sam-
móla um það, að hafi það tekizt að
efla staðfestu hjónbandsins og heim-
ilislífsins í Englandi, þrótt fyrir miklar
órósir ó þessar stofnanir ó síðustu
áratugum, þá megi þakka það, að
miklu leyti afstöðu og málfœrslu
Fishers erkibiskups. Mönnum þykirog,
að hann hafi reynzt sannur hirðir í
biskupsdómi sínum. Endrum og sinn-
um predikaði hann í þorpskirkjum og
þar sagðist hann hafa notið sín bezt.
Síðustu œviár
Fisher lét af erkibiskupsdómi árið
1961. Þótti öllum þorra manna eftir-
sjá að honum. Þau hjónin fluttu þá til
Trent í Dorset-héraði, þar sem hann
tók við prestsþjónustu. Þar aflaði
hann sér vináttu og ástúðar þeirra,
er hann þjónaði. Þessi síðustu ár
þeirra hjóna voru friðsœl, ef undan er
skilið, að hann tók þátt í deilum um
sameiningu Methodistakirkjunnar og
Anglikönsku kirkjunnar. Þótti mönn-
um, að þar hefði honum mjög mis-
tekizt einkum vegna þess, að hann
var ákveðinn í því að koma fram sem
leiðtogi í þessu máli, þrátt fyrir það,
að hann hafði látið af embœtti sem
erkibiskup í Kantaraborg. Skoðun
Fishers var sú, að hinar ýmsu fríkirkjur
á Englandi œttu að vera í samtökum
með Anglikönsku kirkjunni og sam-
vinna œtti að vera með þeim, en
raunverulegur samruni vœri dœmdur
til að mistakast. Deilur um þetta
veiktu mjög stöðu kirkjunnar, vöktu
glundroða og gerðu eftirmanni hans
á erkibiskupsstóli, A. Ramsey mjög
erfitt fyrir í þessu máli. Mjög er róm-
uð framkoma Ramsey erkibiskups við
fyrirrennara sinn, er honum tókst að
komast hjá því að sœra hann 1 þessu
viðkvœma máli. Margir aðrir lentu í
deilum við Fisher og neituðu jafnvel
að svara bréfum hans. Þessi afskipti
urðu honum til mikillar raunar. Hann
fékk nú að reyna hvað auðmýking
var og þeim mun áþreifanlegar sem
hann hafði um fjölda ára átt miklu
láni að fagna, árangri og heiðri '
merkum erkibiskupsdómi. Þess er sér-
staklega getið, að konan hans hafi
reynzt honum sannur lífsförunautur
og mýkt mörg sárindi hans með holl-
ráðum slnum. Sársaukinn spratt af þv'
að hann misskildi hlutverk sitt þessi
síðustu œviár. Það segir sína sögu 1
þessu efni, þrátt fyrir það að hann
hafði látið af embœtti vildi hann láto
ávarpa sig „erkibiskup." Saga enskn
kirkjunnar mun samt bera Fisher erki-
biskupi vitni sem mikilhœfum og °-
þreytandi leiðtoga þeirrar kirkju, sem
hann þjónaði og unni. Mistök elliár-
anna geta ekki kastað rýrð á það,
sem hann miðlaði henni af sterkum
persónuleika og stjórnvizku.
(Endursagt að mestu eftir Church Time5)
---A. J.---
Úr bréfi frá sr. Ingþóri IndriSasym1
Ég sœki hér námskeið að minnstc1
kosti einu sinni á ári, ef ég má þvi ^i0
68