Kirkjuritið - 01.04.1973, Qupperneq 24

ekki alveg með á nótunum núna. Mér
þykir þið vera komin í mótsögn við
það, sem þið sögðuð í upphafi við-
rœðnanna. Þá áleit ég, að þið telduð,
að í barnaskólanum hafi verið lögð
áherzla á það, að maðurinn œtti að
vera góður og eftirbreytandi Jesú
Krists, — það er kristin siðfrœði —
getum við sagt, en nú skilst mér, að
þið teljið, að ekki sé lögð áherzla á
kristna siðfrœði í barnaskólanum. Er
þetta misskilningur?
Kolbrún: — Nei, — það er fyrst og
fremst tilbeiðslan. Henni er sleppt og
engin tengsl á milli hennar og sið.
frœðinnar.
Sjöfn: — Kristin siðfrœði? — Ég
meina bara siðfrœði. Þetta kom ekki
endilega allt fyrst frá Kristi.
Hrefna: — Þetta kom frá Gyðingum
líka og er í Gamlatestamentinu.
Sjöfn — Og sumt er eldra------------
Hér er farið að rœða um kristna
siðfrœði nánar. Það er bent á það,
að við athugun á ýmsum trúarbrögð-
um hafi verið hrúgað upp hliðstœð-
um og samlíkingum við boðskap
Jesú. En þegar þetta er aðgœtt betur,
þá á boðskapur Jesú sér engar hlið-
stœður. Það, sem breytist með Kristi
í tengslum við afstöðu þá, er Gyðing-
ar höfðu til Guðs — og heimfœrist
einnig til okkar, er það, að Jesús talar
um Guð sem föður og ákallar hann
sem föður. Þannig hljóti þá siðfrœði
okkar að mótast af því, að Guð sé
faðir okkar, því að svo hafi Jesús
kennt. Þetta á sér enga hliðstœðu og
er einstœtt. Þannig er þá kristin sið-
frœði ólík allri annarri siðfrœði. Krist-
in siðfrœði mótast af kœrleiksafstöðu,
sem á enga hliðstœðu.
Grunnskólafrumvarpið
Sr. Guðmundur Óli spyr hvort við-
staddir hafi kynnt sér grunnskóla-
frumvarpið. Reynist svo ekki vera að
neinu ráði. Að vísu kemur það fram,
að í því sé gert ráð fyrir kennslu í
kristnum frœðum og frœðslu í öðrum
trúarbrögðum ásamt háttvísi. Þessari
frœðslu er œtlaður einn tími á viku á
unglingastigi. Mörgum þykir þó ó-
Ijóst, hvað við sé átt með háttvísi og
telja að lítið muni fara fyrir þessum
frœðum ekki sízt, ef háttvísin skipi
mikið rúm. Einum dettur í hug að
með háttvísi sé átt við mannasiði, því
að undan því sé kvartað, að ungtfólk
kunni ekki mannasiði. Ekki virðist
heldur greintfrá markmiði kennslunn-
ar í kristinfrœðum og hljóti þetta að
leggja kennaranum vanda á herðar.
Spurt er enn, hvort þeim þyki það við-
unandi að setja þetta allt í einn og
sama tímann. — Þykir þeim, að erfitt
muni að gera nokkuð að gagni í svo
fáum tímum. Sé tímafjöldi sennilega
afturför frá því, sem nú er. Þá er það
og nefnt aftur, að almenn trúar-
bragðafrœði muni ekki rýra gildi
krisfninnar, en á hitt sé að líta, að
verði mikill hluti tekinn af svo litlum
tíma til almennrar trúarbragðafrœði
eða háttvísi, þá verði hlutur kristin-
dómsins lítill og ástœða sé til að
vera uggandi um þetta. Sömuleiðis
geti verið , að menn rugli saman
ýmsu úr öðrum trúarbrögðum og
kristindómi, vegna lítillar þekking-
ar og farið verði þá að tala
um lántöku kristninnar hjá öðrum
trúarbrögðum. Sjöfn og Kolbrún hafa
orð á því, að í kristindómsfrœðslunni
22