Kirkjuritið - 01.04.1973, Qupperneq 35

Sr. Arngrímur: Með hliðsjón af fyrra
frumvarpinu virðist slík ólyktun ekki
l°ngt frá því að vera réttmœt. Þar
virtist stefnan vera að stjaka við
kristnum frœðum.
Astráður: Fyrra frumvarpið var heið-
ið frumvarp.
lenging skólaskyldu
Þessu nœst ber skólaskyldu á góma,
þótt óskyld sé því, sem fram að þessu
hefur verið til umrœðu. Ástráður
hveðst gjarna vilja fara um hana
nokkrum orðum.
— Ég tel vera mjög misráðið, seg-
11 hann, að skylda unglinga til þess
Qð sœkja skóla einu ári lengur en nú
er_gert. Hitt er annað, að það er jafn
sjáIfsagt, að skuldbinda hið opinbera
jii þess að skapa þeim unglingum, sem
þess óska, skilyrði til náms fram að
sextan ára aldri. Ég tel mjög varhuga-
Vert að lengja skólaskylduna frá því
sem nú er, þótt ekki sé nema þess
Vegna einungis, að það, sem maður-
inn er skyldugur að þiggja, verður
°num aldrei eins mikils virði ag það,
Sern hann verður að sœkjast eftir. Auk
Pess er það svo með unglinga, sem
kom
þrói
jnnir eru á þennan aldur, að mót-
nn verður hjá þeim svo miklu erf-
' ari, ef farið er að knýja þá til ein-
'jers, sem þeir vilja ekki eða telja
e ki œskilegt. Skólaskylda er þó sjálf.
s°gð og nauðsynleg þeim, sem yngri
eju, að vissu aldursmarki. En því
ri, sem unglingarnir verða, þeim
jnun fleiri vandamál skapast við að
PVlnga þá.
oera Guðmund ur Þorsteinsson, og
séra Arngrímur lýsa sig þegar fu11-
komlega sammála Ástráði.
Sr. Guðmundur segir: Það er vitað
fyrir, að 80—90 % allra nemenda
halda áfram námi eftir skyldu og eiga
aðgang að skólum. Þv! er lenging
skyldunnar fyrst og fremst til þess að
pína þá áfram, sem hvorki hafa getu,
vilja né áhuga á að lœra. Ég held, að
slíkt verði fyrst og fremst skólun,
sem geri þá að hreinum mannleysum.
Ástráður og séra Guðmundur telja,
að hinn ófúsi hluti nemenda skapi
þegar fjölda vandamála í skólunum
og dragi verulega úr árangri skóla-
starfsins. Þeir telja, að fjöldi skóla-
manna sé mjög á móti framlenging-
unni. — Stína segist aðspurð varla
geta sagt eða fullyrt mikið um þetta
mál, þar eð hún þekki lítið til eldri
nemenda. Þó telur hún, að skóla-
skylda geti haft kosti fyrir erfiða nem-
endur, sem eigi við ýmiss konar
vandamál að stríða um stundarsakir.
Þeim Ástráði kemur saman um, að
lenging skólaskyldunnar geri í raun
mjög auknar kröfur til hins opinbera.
Ástráður leggur megin áherzlu á, að
frœðsluskylda hvíli á rlkinu, þannig
að ríkið sé þá skyldað til þess að
halda opnum námsleiðum fyrir alla
þá, sem kjósa lengra nám.
Séra Guðjón bendir á, að lenging
skyldunnar sé í raun höfuðnýjung
frumvarpsins, en spyr hvort ekki sé
og vanhugsað að gefa unglingum
ekki kost á að hvíla sig á námi í 1-—
3 ár, ef það henti þeim. Nemendur
séu svo misjafnlega þroskaðir á sama
aldri, að sumum sé mjög holt að bíða
eftir þroska sínum. — Aðrir fundar-
menn taka mjög undir þau orð hans.
33