Kirkjuritið - 01.04.1973, Qupperneq 36

Ástráður kveðst þekkja fjölmörg
dœmi, til staðfestingar á athugasemd
séra Guðjóns.
Ef skólar hœtfu að sinna kristinni
frœðslu — Hver er ábyrgur? —
Hver á börnin?
G. Ól.: Við erum líklega full sam-
mála. Það skerst hvergi í odda og
koma ekki fram skörp skil í skoðun-
um. Því kann að vera, að skuggi falli
á eitthvað, sem gjarna hefði mátt
koma fram. Ég verð nú að segja í
fullri hreinskilni, að ég hugsa í hjarta
mínu ýmislegt Ijótt um þetta grunn.
skólafrumvarp og fleira, sem ofarlega
er á baugi. Mér sýnist, að þar sé
aðeins að skolast yfir okkur ein sú
bylgja, sem hefur gengið yfir önnur
vestrœn lönd, — hœgfara afkristnum,
einnig í skólunum. Ég sá nýlega á
prenti ummœli uppeldisfrœðings, erl-
ends, sem mikils er metinn. Hann
rœðir um, að við lifum í raun og
sannleika ekki lengur í kristnum þjóð-
félögum á Vesturlöndum, heldur þjóð-
félögum, sem séu mótuð af fjöl-
hyggju fyrst og fremst og vilji hafa
opið í allar áttir. — Ég veit þó ekki,
hvort það vœri algerlega rétt að
heimfœra þetta upp á skólana hér úti
á íslandi, en ég er þeirrar skoðunar,
að hér þurfi að vera vel á verði, og
við megum ekki þegja, sem höfum
einhverjar ákveðnar skoðanir um
þetta, né liggja á liði okkar.
Ef hér er útrœtt um grunnskóla-
frumvarpið, langar mig að leggja
fram eina spurningu að lokum. Ég
kysi, að hver og einn svaraði þeirri
spurningu: — Hver yrðu viðbrögð
ykkar, ef kristindómsfrœðslunni yrði
beinlínis kippt gersamlega út úr skól-
unum, — ef sá dagur rynni upp, að
þið sœjuð fram á, að ekki vœri leng.
ur rúm eða andrúmsloft til þess að
kenna kristinn dóm í skyldunámsskól-
um í íslenzku þjóðfélagi? — Séra
Guðjón, vildir þú verða fyrstur til
svars?
Sr. Guðjón: Satt bezt að segja þá
held ég, að þá yrði nauðsynlegt að
athuga um algeran skilnað ríkis og
kirkju. Ég held, að það kœmi mér
fyrst í hug, að þá vœri eiginlega ekk-
ert eftir, sem tengdi saman riki og
kirkju.
Ástráður: Þá yrðum við fyrst að
horfast í augu við það, að við hlyt-
um að missa samband við svo og
svo mikinn fjölda nemenda og heim-
ila, sem við hefðum sennilega engin
tök á að ná til. Kirkjan gœti að vísu
skipulagt frœðsiustarfsemi, t. d.
sunnudagaskóla fyrir börn og jafnve!
fullorðna. Það er spurning, hvort ekki
er tímabœrt að huga að slíku miklu
meira en gert er, jafnve! þótt ekki sé
komið á það stig, að kennslu í kristn-
um frœðum verði algerlega útrýmt úr
skólum.
Stina: Þetta er náttúrlega afskap-
lega stór spurning, sem ég vona nú,
að aldrei komi til, að þurfi beinlínis
að svara. En fœri svo, þá kemur
kirkjan fyrst í hugann. Á henni hlyti
allt að byggjast. Hún yrði þá að stór-
auka alla frœðslustarfsemi sina, jafn-
vel kalla einhverja kennara til hjálpar
og vitanlega leikmenn af öllu tagi, til
þess að frœðslan yrði áfram jafn mik-
il og hún er. Með öðrum hœtti héldist
kristnin ekki við.
34