Kirkjuritið - 01.04.1973, Síða 69

9°fa Fishers kom nú fram í viðfangs-
s num hinna vandasömustu mála.
e'rra á nieðal voru afskipti hans og
samningar um tengsl kirkju Suður-
ndlands við Anglikönsku kirkjuna og
pi°rn hans á kirkjujDÍngum bœði
<“°nvocation of Canterbury
°9 Church Assembly svo og
sornskipti við hina mismunandi hópa
Presta, sem voru mjög vandasöm sak-
'r m,smunandi kirkjulegrar afstöðu
S'rra °9 skoðana á tengslum ann-
arra kirkjudeilda og fríkirkna við
nglikönsku kirkjuna.
^sÍecta membra
t ^isiler hafði geysiáhuga á nánum
n9slum m i 11 i hinna mismunandi
'r iudeilda og safnaða, disjecta
embra kirkjunnar. í rœðu, sem
^Qnn flutti í Cambridge 1946 kvatti
^Qnn fríkirkjurnar til að taka upp
þISkuPsembœtti í kirkjuskipanir sínar.
s var upphafið að opinberum
arrnrce®um m'lli Anglikönsku kirkjun-
I ' resf)yterana og Methodista. Einn-
lúth°rU vi®rce®ur fram við fulltrúa
um ^irknanna á Norðurlöndum
nanara samneyti. Á þessum fundi
trú' ^ak°k Jánsson, dr. theol, full-
' yrir íslenzku kirkjuna. Nátengdur
^|fSU var svo áhugi Fishers á stofnun
ar !r iUl"áðsins. Þar náðu saman hin-
ö|| Vmsu kirkjudeildir og söfnuðir frá
^a^11 keimsálfum. Fisher erkibiskup
þin ' ^rSt' ^orseti Alkirkjuráðsins á
áðu9'nu ' Amsterdam 1948 og hafði
u,- r VeriÖ einn af forsetum í undir-
Fj'n^sraái að stofnun þess.
er var allmjög gagnrýndur
heima fyrir vegna þessara afskipta
sinna af stofnun Alkirkjuráðsins, en
hann svaraði þeirri gagnrýni fullum
hálsi og mœlti: „Ef þér farið ekki með
allri gát neyðið þér mig til að velja
um stöðu mína sem forseti Alkirkju-
ráðsins og stöðu mína sem erkibiskup
í Kantaraborg."
Lambeth-þingið 1948 var mikill
persónulegur sigur erkibiskupsins.
Þetta þing og þau er eftir fóru
voru haldin til að styrkja samfélags-
bönd hinna ýmsu safnaða Anglik-
önsku kirkjunar víðs vegar í heimin-
um. Árangur þessara þinga hefir ver-
ið svo sem til var stofnað og giftu-
drjúgur.
Ferðalög fór Fisher erkibiskup a11-
mörg til annarra landa. Er mjög af
því látið, hve merk þessi ferðalög
voru. Til Ástralíu fór hann árið 1950
og þótti þá engin opinber heimsókn
merkari en hans. Sá atburður, sem
langmesta athygli vakti var heimsókn
erkibiskupsins til Jóhannesar páfa
XXIII. og til patriarkans í Konstantin-
opel. Þessar heimsóknir voru litnar
sem mikilsverður þáttur í skilningsrlk-
um samskiptum kirkjudeildanna.
Sambúð kirkjudeilda hefir farið sí.
batnandi á mörgum sviðum og sam-
skipti síaukizt. Þar eiga margir hlut
að, en ekki sízt erkibiskupinn í Kant-
araborg.
Heima fyrir reyndist Fisher sannur
leiðtogi og var mjög nákvœmur í því
að fylgja fram grundvallaratriðum
kirkjunnar, Minnisstœð er mönnum
málfœrsla hans og sönn kristin fram-
koma hans í baráttunni fyrir þvl, að
grundvallarreglur hjónbandsins vœru
! heiðri hafðar. Hann talaði opinskátt
67