Kirkjuritið - 01.04.1973, Side 72

ÞÁTTUR UM GUÐFRÆÐI
!
ARTICULI CH RISTIANAE DOCTRINAE
Um góðu verkin
EFTIR MARTEIN LÚTHER
Um þriðja boSorS
1. Nú höfum við séð, hve mörg góð
verk eru unnin í öðru boðorði, og eru
þau þó ekki góð í sjólfu sér, nema
unnin séu í trú og í trausti ó þóknun
Guðs, og hve mikið vér höfum að
gjöra, ef vér gœtum þessa boðorðs
eins, en erum því miður að fóst við
mörg önnur verk, sem eru alveg ó-
viðkomandi. Nú kemur þriðja boð-
orð, „Halda skaltu hvíldardaginn
heilagan." í því fyrsta er boðið,
hvernig hjarta vort ó að vera gagn-
vart Guði; í öðru, hvernig munnurinn
skuli vera það í orðum. I þessu þriðja
er boðið, hvernig vér skulum vera
gagnvart Guði í verkum. Þetta er fyrri
tafla Móse og hin rétta (eiginlega). Á
hana eru þessi þrjú boðorð skrifuð og
stjórna manninum ó hœgri hlið, þ. e.
í þeim hlutum, er Guð snerta, og í
þeim sinnir Guð manninum og hann
Guði ón meðalgöngu nokkurrar
skepnu.
Fyrstu verk þessa boðorðs eru gróf
og útvortis, og nefnum vér þau venju-
lega guðþjónustu, t. d. að hlýða
messu, biðja og hlusta ó prédikun ó
helgum dögum. Samkvœmt þessari
merkingu eru mjög fó verk í þessu
boðorði. Auk þess eru þau ekki neitt,
nema þau séu gjörð að þóknun Guðs,
í trausti og trú, eins og fyrr er sagt-
Því vœri einnig gott, að helgidagat
vœru fœrri, með því að verk þeirra
ó vorum dögum eru verri en virka daga,
iðjuleysi, át, og drykkja, spil og önnut
slœm verk. Auk þess er hlýtt á messu
og prédikun án allrar betrunar, bœn-
in þulin án trúar. Liggur við, að menn
haldi, að nóg sé að horfa á messuna
með augunum, heyra prédikuninö
með eyrunum og þylja bœnina með
munninum . Og vér förum svo yfir'
borðslega að, hugsum ekki um að fö
eitthvað af messunni í hjartað, lcerö
eitthvað af prédikuninni og varðveita
það, leita einhvers með bœninni, óskö
og vœnta einhvers, þótt biskupar og
prestar eigi mesta sök á þessu eðo
70