Kirkjuritið - 01.04.1973, Blaðsíða 82

þeim í hita gremiunnar." Með þess.
um orðum sýnir Guð, hvernig hann
vill, að vér stöndum gegn honum og
höldum aftur af reiði hans, hver fyrir
annan, eins og oft stendur skrifað um
spómanninn Móse, að hann hafi
haldið aftur af Guði, svo að reiði
hans flœddi ekki yfir ísraelsmenn.
15. En hvar munu þeir lenda, sem
láta ekki það eitt nœgja að hirða ekki
um slíka ógœfu kristninnar og gjöra
fyrirbœn gegn henni, heldur hlceja að,
hafa ánœgju af, dœma syndir náung-
unga síns, herma eftir, syngja um þcer
og mega þó hvergi smeykir ganga í
kirkju, hlýða messu, biðja og telja sig
og láta telja sig vel kristna? Þeim
vœri þörf á, að beðið vœri tvisvar fyr-
ir þeim, meðan einu sinni er beðið
fyrir þeim, sem þeir dœma, baktala
og hafa til athlœgis. Þeir eru einnig
boðaðir sem framtlðarsýn með rœn-
ingjanum vinstra megin, sem last-
mcelti Kristi í písl hans, eymd og
neyð, og með öllum þeim, sem smán-
uðu Krist á krossinum, þegar þeir
hefðu átt að hjálpa honum.
Ó Guð, hve blindir, já, óvitrir erum
vér kristnir menn orðnir! Hvenœr verð-
ur endir á reiðinni, himneski faðir, að
vér kristnir menn hœðumst að, last-
mœlum og dœmum ógcefu kristninn-
ar, sem vér komum saman í kirkj-
unni og messunni til að biðja fyrir?
Því veldur holdleg heimska vor. Þegar
Tyrkir eyða borgir, land og lýði og
leggja kirkjur í rústir, teljum vér, að
kristnin hafi orðið fyrir miklu tjóni.
Þá kveinum vér og hvetjum konunga
og höfðingja til hernaðar. En þegar
trúin hverfur, kœrleikurinn kólnar,
orð Guðs vantar, alls konar synd veð-
ur uppi, þá hugsar enginn til hern-
aðar. Já, páfar, biskupar, prestar og
andlegrar stéttar menn, sem ceftu að
vera hertogar, höfuðsmenn og merk-
isberar í þessu andlega strlði gegn
þessum andlegrar stéttar mönnum,
sem eru verri en Tyrkir, þeir eru jafn-
vel sjálfir höfðingjar og fyrirl iðar
slíkra Tyrkja og djöfullegs hers, eins
og Júdas var foringi Gyðinga, er þeif
tóku Krist. Það hlaut að vera postuli,
biskup, prestur, einn hinna beztu,
sem hóf að svipta Krist lífi. Á samð
hátt hlaut kristnin að verða lögð að
velli einmitt af þeim, sem œttu að
vernda hana. Og þó eru þeir svo ó-
vitrir, að þeir vilja eta upp Tyrkjann-
Þannig leggja þeir eld 1 húsið og fjár-
húsið sjálfir og láta það brennö
ásamt fénu og öllu, sem þar er, og
sitja eigi að síður um úlfinn í skógin-
um. Þetfa er sá tími og þau laun, sem
vér höfum til unnið með vanþakklceti
fyrir þá náð, sem Kristur hefur aflað
oss með sínu dýrmœta blóði, þungu
erfiði og bitrum dauða.
16. Gœttu nú að, hvar eru hin<r
iðjulausu, sem vita ekki, hvernig þe'r
eiga að vinna góð verk? Hvar eru
þeir, sem hlaupa til Rómaborgar, til
St. Jakobs, hingað og þangað? Taktu
fyrir þetfa eina verk messunnar. Lítt1-1
á synd og hrösun náunga þíns, aurnk'
astu yfir hann, harmaðu það, kvein-
aðu og bið til Guðs, fyrir þvl. Gjör hi^
sama fyrir allri annarri neyð kristninn-
ar, einkum yfirvaldanna, sem
lœtur falla svo ógnarlega og leiðast
í villu oss öllum til óbœrilegrar refs'
ingar og þjáningar.
Ef þú gjörir það kappsamlega, þö
vertu viss, þá ertu einn hinna beztu
80