Kirkjuritið - 01.04.1974, Blaðsíða 66

getið. Hún stendur á vatnsbakka um-
lukin þjóðsögum og lágum leiðum,
vel hirtum. Þar er bautasteinn eins
hinna mörgu alþýðulistamanna, sem
uppi hafa verið í Noregi. Sá er talinn
hafa verið einhver mestur snillingur
á fiðlu í landinu.
Messan, í þrengslunum, við kerta-
Ijós og þróttmikinn, en bljúgan sálma-
söng á mörgum, norrœnum tungum,
verður lengi í minnum höfð. Biskup-
inn á Ogðum, nývígður, Erling Utnem
að nafni, predikaði. Var rœða hans
heit og innileg, en skrúðlaus. Hann
þjónaði og við hina sérstœðu kvöld-
máltíðarathöfn ásamt sóknarprestin-
um og fleiri prestum. Sóknarpresturinn
var einkar geðþekkur maður, bœkl-
aður mjög á fótum, svo að undrun
vakti, að hann skyldi geta staðið við
þjónustuna. En sagður var hann skáld
gott, virtur maður og vinsœll. Á stól
rétt við grátur sat Helder Camara,
erkibiskup, og setti á sína vísu svip á
athöfnina. Var svo að sjá sem hann
bœðist fyrir frá upphafi messunar til
enda, en að sjálfsögðu varð hann að
sitja hjá, þegar aðrir gengu til altaris.
Mun hann þó hafa látið í Ijósi, að
sárt þœtti sér að geta ekki samneytt
brœðrum sínum á því kvöldi.
Segja má, að hinum norrœna
prestafundi vœri lokið með þessari
messu, þótt fundarslit fœru ekki fram,
fyrr en að morgni föstudags, 24.
ágúst. Við, sem gist höfðum að Skinn-
arbu, lengdum nokkuð samvistir með
náttspja11i eftir messu. Sátum við í
forsal hótelsins, og þar bar margan
að, sem lagði orð í belg. Þar voru
hjónin ágœtu frá Lillehammer, sem
fyrr var frá sagt. Höfðu þau, þegar hér
var komið, boðið okkur Önnu heim,
og þágum við boð það með þökkum,
þá um kvöldið. Skyldi lagt af stað að
morgni föstudags. Þau hjón höfðu
setið ! einum þrem prestaköllum og
kunnu frá ýmsu að segja. Einkum var
fróðlegt og skemmtilegt að heyra um
kynni þeirra af svonefndum Lestadi-
önum, dálitlum hópi manna, sem
kenndur er við sœnska prestinn Lesta-
dius. Lestadianar eru heittrúarmenn,
en samfélag þeirra er einnig œttar-
samfélag. Þrátt fyrir sérkenni sín hafa
þeir haldið hollustu við presta þjóð-
kirkjunnar með sínum hœtti. — Fyrr-
verandi prest eða prófast frá Sogm
bar að, var hann skemmtinn og rœð-
inn eins og slíkir menn gerast beztir
á fslandi. Kvaðst hann hafa margt að
spjalla við íslendinga, enda þyl^'
hann vel, að á hann vœri varpað is-
lenzkum orðum, því að hvergi í Noreg'
vœru skyldari menn íslendingum en
á sínum góðu slóðum.
Þau síra Grím og Guðrúnu Jónsdótt-
ur sáum við hjónin síðast við RaU'
landskirkju. Þau œtluðu að halda ti
Óslóar á föstudeginum, síðan til Pan^'
ar og suðrœnni landa, og eru þaU ur
þessari sögu. Síra Arngrímur og Guð
rún Hafliðadóttir tóku sér hins vegal
far með finnsku prestafólki til Uppsala'
Varð þeim nóttin þessi skömm
og ónœðissöm, þv! að för þeirra var
ákveðin með skjótum hœtti, og Finnar
vildu leggja af stað fyrir dögun. Pur
þó í ýmsu að vasast til undirbúnings<
og allt fór skaplega um síðir.
G. Ól. Ók
64