Kirkjuritið - 01.04.1974, Blaðsíða 5

í GÁTTUM
»Sú þjóð, sem í myrkri gengur, sér mikið Ijós. Yfir þó, sem búa í landi
nóttmyrkranna, skín Ijós." — (Jes. 9.)
Land nóttmyrkranna, — hvar er það? Oss er tamast, íslendingum,
°ð hugsa, rœða og syngja um land hinna björtu nótta. — Skyldi þó
ekki mörgum landa hafa flogið í hug, fyrr og síðar, að orð spómanns-
lns vceru sem töluð um þó litlu þjóð, sem byggir eyland í yztu höfum?
,,Því q5 hið þunga ok hennar, stafinn, sem reið að herðum hennar,
brodd rekstrarmannsins, hefir þú í sundur brotið, eins og ó degi Mídí-
°ns. Því að öll harkmikil hermannastígvél og allar blóðstokknar skikkj-
Ur skulu brenndar og verða eldsmatur. Því að barn er oss fœtt, sonur
er oss gefinn. Á hans herðum skal höfðingjadómurinn hvíla. —"
Verður betur sögð saga af einrœnni þjóð, sem þóttist borin til mik-
hlutskiptis, rataði í myrkur og ónauð, fann frelsið í Kristi og bókum,
var hverri þjóð herskórri, hafnaði þó vopnum um síðir, þóttist af kon-
Ungum komin, hataði þó og fyrirleit konunga a. m. k. ó við aðrar þjóðir,
en jataðist einum konunqi heilshuqar í sönq oq sólmum: ,,Víst ertu,
Jesú, kóngur klór." -
Hér þarf ekki að segja af mönnum, sem leituðu griðlands um úfin
°f, vígðir Kristi og vopnaðir bókum. Hér þarf ekki að segja fró kristni-
fóku né hinum göfgasta bœ ó íslandi, ekki fró Jóni helga né Þorlóki,
ekki Ara, Oddi né Guðbrandi, ekki síra Hallgrími né Jóni meistara.
óg er að segja: Guð sé lof og þökk, — og Guð blessi ísland og íslenzka
Pjóð.
G. Ól. Ól.
3