Kirkjuritið - 01.06.1975, Qupperneq 70

óttalaus andspœnis þeim niðurstöð-
um, sem textinn býður okkur, og ótta-
laus gagnvart endurmati ó ýmsum
atriðum. Höfuðtilgangurinn, með því
að losa okkur við hinar rótföstu skoð-
anir ó frósögn sköpunarinnar, er só,
að menn heyri orð Guðs.
Fyrstu athuganir
(1) í rauninni hefst Biblían ekki ó 1.
kap. Genesis (I. Mósebók) heldur ó 1.
kap. Exodus (II. Mósebók). Það, sem
ég ó við með þessu er það, að með
Exodus hefst sagan af viðskiptum
Guðs við lýð sinn. Hér hefst hin eigin-
lega saga í Biblíunni og nœr hótindi
í Kristi. Á undan fara tveir flokkar
frumsagna, sögur feðranna (patri-
archs) og forsögurnar (primeval stor-
ies). Þessum sögum er bœtt við sög-
una, sem hefst með brottförinni úr
Egyptalandi, og þœr voru saman-
settar með hliðsjón af sögunni um
brottförina.
Bóðir sagnaflokkarnirbirta írauninni
það, sem sett er fram í höfuðefni sögu
ísraels, þ. e. |átningu trúar, sem miðar
við lausn ísraels, forsjón þá, er ísrael
naut í eyðimörk og gjöf fyrirheitna
landsins. Þessi röð sögunnar á sér
hliðstœðu í Postullegu trúarjátning-
unni, þar sem önnur greinin er hin
miðlœga í játningunni. Við getum að-
eins skilið fyrstu greinina, um sköp-
unina, með hliðsjón af hinni.
Á sama hátf er þetta í Gamlatesta-
mentinu, hið miðlœga er lausn ísraels,
og út frá henni verður hinn fyrsti hluti
einungis skilinn, sagan um sköpun-
ina, og þannig í réttu samhengi.
Samhengið eru allar fimm fyrstu bœk-
ur Gamlatestamentisins.
(2) í öðrum skilningi skal einnið
skoða sköpunarsöguna í réttu sarn-
hengi. Við höfum til þessa skoðað h
og 2. kap. Genesis, ekki aðeins sem
grundvöll, heldur og sem hinn ein°
vitnisburð um sköpunina. Þetta er einn
hinna grónu fordóma, sem við nefnd'
um áðan og við höfum aðhyllzf 1
tímanna rás. Þegar við skoðurn
Gamlatestamentið í heild sinni, Þ°
veitum við því athygli svo að segiö
strax, að rœtt er um sköpunina
skaparann í öllu Gamlatestamentin11'
Genesis 1 og 2 eru eingöngu t'/e,r
vitnisburðir meðal margra annarr0-
Sé það einlœg löngun okkar að hlýð°
á það, sem Biblían hefir við okker
að mcela um sköpunina og skapar'
ann, þá megum við ekki einangr°
Genesis 1 og 2 frá öllum öðrum vit'r
isburði um sköpunina. Við verðm11
hins vegar að reyna að skilja þes50
kapitula með hliðsjón af hinum mörg11
vitnisburðum, sem dreifðir eru uri1
síður allrar Biblíunnar. Þetta er e'n
frumreglan um túlkun Biblíunnar.
einkennilegt megi virðast, hefir þesS'
regla sjaldan verið höfð í huga u(]]
þessa tvo kapitula. Það, sem eg Þ^
segi um Genesis 1 og 2, verður 0
skiljast sem hluti af allri myndinnl'
Við getum ekki uppgötvað allt, ser°
Biblían birtir um sköpunina og skaP.
arann með því að miða eingöngu v'
Genesis 1 og 2. Svo dœmi sé nef
Þegar við íhugum Devtero-Jesaid'
spámanninn, sem ritaði í útlegðir,n |
þá veitum við því athygli þegar,
stað, að við fáum staðfestingu á Þv^
sem ritað var í innganginum hér ð