Kirkjuritið - 01.06.1976, Blaðsíða 14

að hneigja hverjum goðastalli eða inn-
byrða hvers kyns trúrænu og allt það
sundurleita svif, sem sveimaði í kring,
hófst og sökk í andlegum röstum sam-
tímans.
Sagan kennir margan lærdóm til
viðvörunar og áminningar, auðmýk-
ingar og örvunar. En hver hennar
lærdómur er sama spurning til kirkju
dagsins: Er hún í lifandi sambandi
við sína eilífu yngingarlind? Hún var
og er syndugra manna samfélag, jafnt
kirkja feðrannna sem nútíðar, jafnt
hirðar sem hjörð. En það samfélag
er skapað af þeim Drottni, sem tekur
að sér syndara og samneytir þeim og
fer sínum náðarhöndum um lýti mann-
legrar sálar til þess að lyfta henni til
þeirrar vegsemdar, sem yfirgnæfir ekki
aðeins alla listræna skynjun, heldur
hvers kyns mannlegt hugboð og hug-
sjón. Hann er vor hjálp og hreysti og
rétta líf. Það er vor auðlegð að vita
til hans, sjá hann einan, fyigja honum
einum, nærast af orði hans, styrkjast
af krafti náðar hans við hans helga
borð, sækja þrótt til hans í bæninni,
þiggja æ að nýju fyrirgefningu synd-
anna, líf og sáluhjálp af honum og
lifa þannig frá degi til dags í hans ríki,
undir hans vaidi og þjóna honum.
Þetta er sú náðarköllun, sem hver
kristinn maður hefur meðtekið í heil-
agri skírn. Og það eru forréttindi vor
presta að mega verja lífi og kröftum
til þess að styrkja bræður og systur í
samfélaginu við Drottin og uppbyggja
líkama hans á jörð.
Mættum vér þessa fundardaga end-
urnýjast fyrir anda hans til þess að
þjóna heilagri köllun, honum til þókn-
unar, honum til vegsemdar.
Látnir kvaddir
Þá vík ég að því, sem við hefur borið
á liðnu synódusári.
Þessir starfsbræður hafa kvatt þenn-
an heim:
1. Sr. Björn O. Björnsson andaðist
29. sept. á fyrsta ári yfir áttrætt, f-
21. jan. 1895. Hann nam náttúrufræði í
Kaupmannahöfn fyrst eftir stúdents-
próf en lauk embættisprófi í guðfræði
við Háskóla íslands vorið 1921. A
næsta ári var honum veitt Þykkvabæj-
arklaustursprestakall, sem hann þjón-
aði í 11 ár. Þá tók hann Brjánslæk,
síðan Höskuldsstaði, gerði hlé á
prestsskap sínum 1941 og vann þá
við tímarit sitt Jörð og önnur ritstörf,
en tók Háls í Fnjóskadal 1945 og þjón-
aði þar í 10 ár unz hann fékk lausn
frá embætti 1955. Síðan gegndi hann
bráðabirgðaþjónustu í forföllum tvi-
vegis um nokkurn tíma, í Möðruvalla'
prestakalli og á Seyðisfirði. Kona hans
var Guðríður Vigfúsdóttir. Þau giftust
vorið 1924 og eignuðust 5 börn. Frú
Guðríður andaðist 1973.
Sr. Björn 0. Björnsson var um
margt ólíkur öðrum mönnum
gerð og háttum en enginn hans
sérleikur skyggði á þá heiðríkju, sem
hvíldi yfir svip hans og hjartalag1-
Gáfur hans voru miklar, hann var frj°r
og frumlegur í hugsun, hugsjónamað'
ur og afkastamikill í ritstörfum. Bókin
Vestur-Skaftafellssýsla og íbúar henn-
ar, sem hann kom út 1930, var frurri'
leg nýjung þá, og merkilegt átak, sem
ber vitni um áræði hans, útsjónarserm
og harðfylgi. Skömmu síðar réðst hann
í að gefa út tímaritið Jörð. Það var
skammlíft í fyrstu lotu en síðar ho
92