Kirkjuritið - 01.06.1976, Qupperneq 20

og sakir standa. Hafa farprestar þjón-
að fyrir tvo þeirra þriggja, sem verið
hafa í námsleyfi, en nágranni hefur
þjónað fyrir hinn þriðja, þann sem
yngstur er í embætti. Mér er ekki Ijóst,
hvað til þess ber, að leyfisveitingar
virðast hafa vaxið einhverjum mönn-
um í augum og þótt jafnvel til háska
horfa. Ég sé ekki hvernig slíkt verður
rökstutt. Nokkuð augljóst er það, að
ekki muni auðvelt að setja því skorður,
hve margar málaleitanir af þessu tagi
berast á sama ári, að ég nefni ekki
það, að enginn maður ræður heilsu-
fari. Þegar menn sækja um leyfi vegna
námsfarar eða endurhæfingar, valda
kringumstæður þeirra, fjölskylduhagir
og önnur einkaaðstaða, og einnig að
sjálfsögðu það, hvort kostur er á er-
lendum styrkjum. Ég gengst fúslega
við því, að mér finnst prestum geta
dottið margt lakara í hug en það að
vilja auka nám sitt og starfsþroska og
heldur vil ég fyrir mitt leyti styðja
menn en hindra í slíku. Ég man ekki
heldur til þess, að ég hafi talið mig
þurfa að neita um meðmæli mín, þegar
sótt hefur verið um leyfi í rökstuddu
skyni, en komið hefur fyrir, að menn
hafa fallið frá leyfisbeiðni, ef til vanda
horfði um þjónustu eða fleiri umsóknir
lágu fyrir en eðlilegt þótti að full-
nægja. I lögum um utanfararstyrk
presta frá 1931, er kveðið svo á, að
veita skuli árlega 2—5 prestum, þeim
er þjónað hafi embætti í a. m. k. 2 ár,
styrk til utanfarar og skuli prestum
þjóðkirkjunnar skylt að þjóna endur-
gjaldslaust prestakalli nágrannaprests
síns allt að 6 mánuðum, meðan hann
er í utanför. Þessi merku lög hafa að
vísu strandað á því lævísa blindskeri
þeirra, sem ber yfirskriftina „eftir því
sem fé er veitt til á fjárlögum“. En
ákvæði þeirra um tiltölu leyfisveitinga
er allt um það nokkur vísbending og er
raunar engin önnur lögfest viðmiðun
til í þessu efni. Þeir vitru menn, sem
sömdu téð lög, gera ráð fyrir því, að
5 þjónandi prestar gætu fengið náms-
orlof í einu og væri köllum þeirra þjón-
að af nágrönnum. Áreiðanlega hafa
aldrei svo margir fengið leyfi senn í
minni tíð. En hitt játa ég fúslega, að
það er ekki alltaf auðvelt að ráðstafa
málum í þessum tilvikum og misjafn-
lega tillitssamir geta menn verið í
þessu sem öðru. Og miklum erfiðleik-
um getur það valdið, þegar menn fynr'
varalítið vilja framlengja umsamið
leyfi.
Fyrir utan þá þrjá presta, sem nefnd-
ir voru, hefur sr. Haukur Ágústsson,
Hofi í Vopnafirði, stundað tónlistaf-
nám hér í Reykjavík. Hann hefur ekki
haft formlegt orlof heldur borið alla
ábyrgð á þjónustunni. Um þetta fékk
ég eindregin, skrifleg tilmæli frá safn-
aðarmönnum, sem óskuðu þess, a^
prestur þeirra mætti fá þetta tækif®1,1
til þess að þroska tónlistarhæfileik3
sína en að þeir nytu samt þjónustu
hans eftir því sem hann fengi vi^
komið og að önnur ráðstöfun v®rl
ekki gerð um prestakallið fyrst um
sinn. Hefði mér þótt illa sæma a^
ganga í berhögg við óskir safnaðarins
í þessu.
Kirkjur vígðar
Ný kirkja var vígð að Eydölum 1
Breiðdal 13. júlí. Hún hefur verið len9'
98