Kirkjuritið - 01.06.1976, Page 34

Kirkjuritið - 01.06.1976, Page 34
Skipstjórinn, Kristleifur Jónatans- son var einlægur trúmaöur. Hann lét alla skipverja vera viðstadda við hús- lestra á hverjum helgidegi. Eftir að eg var orðinn sóknarprestur í Ólafsvík, kynntist eg Kristleifi mjög vel. Hann var þá bóndi í Efri-Hrísum í Fróðár- hreppi. Hann var í mörg ár meðhjálp- ari við kirkjuna á Brimilsvöllum. Hann átti góða konu og mörg börn. Öll fjöl- skyidan var einlæglega trúuð og kirkjurækin. Kristleifur Jónatansson var fæddur á Vindási í Eyrarsveit 2. jan. 1873. En hann andaðist á heimili elztu dóttur sinnar í Rifi á Snæfellsnesi 7. febr. 1946. Stýrimaðurinn á seglskútunni hét Sigþór Pétursson og bjó í Klettakoti í Fróðárhreppi. Hann varð síðar fiski- sæll og heppinn skipstjóri á seglskút- um frá Vestfjörðum. Sigþór var einnig trúrækinn, kirkjunnar maður. Mér verður það ávallt minnisstætt, hvernig hann tók harmafregninni, er eg til- kynnti honum, að elzti sonur hans hafði verið myrtur suður í Frakklandi. Hann og fjölskylda hans tók þeirri harmafregn með algjörri undirgefni undir Guðs vilja. Kristjana, dóttir Sig- þórs, hefur verið organleikari við Brim- ilsvallakirkju frá því kirkjan var byggð árið 1923 og er það enn. Hún var líka í mörg ár organleikari við Ólafsvíkur- kirkju. Ég og fjölskylda mín eigum margar góðar minningar um samstarf- ið við hana og mann hennar, Guðbrand Guðbjartsson, hreppstjóra í Ólafsvík. Sigþór Pétursson var fæddur í Klettakoti í Fróðárhreppi 26. des. 1880. Hann andaðist í Ólafsvík 22. júlf 1951. Margir sjómenn eru mér minnis- stæðir, en minnisstæðastur er mér þó 112 formaðurinn á litla róðrarbátnum, sem ég reri með sumarið 1911. Hann hét Oliver Bárðarson. Hann var svo sterk- ur, að hann var talinn sterkasti maður á Snæfellsnesi, og hann var talinn það með sanni. Þótt hann væri líkamlega sterkur, tel eg, að hann hafi þó verið andlega sterkari. Guð lagði á hann margar þungar byrðar, sem hann bar með Guðs hjálp með afbrigðum vel. Oliver var talinn veðurgleggsti mað- urinn í Ólafsvík. Eg man t. d. eftir því, að einu sinni, einn morgun, vorum við allir þrir, sem á bátnum vorum, komn- ir sjóklæddir til skips eins og það var kallað. Margir litlir bátar reru þá fra sandinum í Ólafsvík. Veður var gott, og flestir bátanna voru því rónir. En Þa sagði Oliver okkur að halda heim, Því honum litist ekki vel á veðurútlitið- Þennan dag hvessti af útsuðri, og sjór varð mjög erfiður litlu bátunum. Einn dag vorum við eini báturinn, sem reri frá Ólafsvík. Hálfgert leið- indaveður var um morguninn, þegar við rerum. Vegna þess reru aðrir far' menn ekki. Þá var líka alllangróið fyrir litla báta. Róa þurfti vestur á móts við Hellissand. En við fengum gott sjó- veður þennan dag. Siglt var bæði fra'11 og aftur í bezta ieiði, og við öfluðum vel. Oliver fór alltaf síðastur upp í bát- inn og ýtti bátnum á flot. Þá sagði hann alltaf sömu setninguna: „Nú ýtum við í Drottins nafni.“ Strax og allir voru seztir undir árar, tók hann ofan sjO' hattinn, og það gerðum við hásetarnit einnig, og þá var beðin sjóferðarbsen- Margir formenn í Ólafsvík notuðu sína eigin sjóferðabæn. Eg heyroi suma þeirra fara með þá bæn, sem Þe,r

x

Kirkjuritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.